Γιατί τα αγγλικά σου είναι «αψεγάδιαστα», αλλά οι ξένοι όταν τα ακούνε κουνάνε το κεφάλι με απορία;

Έχεις βιώσει ποτέ κάτι τέτοιο;

Συζητώντας με έναν ξένο φίλο, ενώ εσύ έλεγες κάθε λέξη σωστά και η γραμματική σου ήταν άψογη, η έκφραση του προσώπου του άλλου γινόταν κάπως περίεργη, και η ατμόσφαιρα πάγωνε αμέσως.

Ή, έστειλες μέσω μεταφραστικού λογισμικού κάτι που θεωρούσες πολύ αυθεντικό, αλλά η απάντηση του άλλου ήταν: "Sorry, what do you mean?"

Συχνά πιστεύουμε ότι το να μάθεις μια ξένη γλώσσα σημαίνει απλώς να αποστηθίζεις λέξεις και να μαθαίνεις γραμματική, σαν να συναρμολογείς μια μηχανή – αν τα εξαρτήματα ταιριάζουν, θα λειτουργήσει. Όμως παραβλέπουμε το πιο σημαντικό σημείο: η επικοινωνία δεν είναι συναρμολόγηση μηχανής, αλλά μαγείρεμα ενός πιάτου.

Το μυστικό της επικοινωνίας δεν βρίσκεται στις «πρώτες ύλες», αλλά στο «σωστό ψήσιμο»

Φαντάσου ότι είσαι σεφ.

• Το λεξιλόγιο, είναι τα διάφορα υλικά που έχεις στα χέρια σου: μοσχάρι, πατάτες, ντομάτες.
• Η γραμματική, είναι τα βασικά βήματα μαγειρικής: πρώτα βάζεις λάδι, μετά κρεμμύδι, τζίντζερ και σκόρδο.

Οι περισσότεροι σταματούν εδώ. Πιστεύουν ότι αρκεί τα υλικά να είναι φρέσκα (μεγάλο λεξιλόγιο) και τα βήματα σωστά (άψογη γραμματική) για να δημιουργήσουν ένα νόστιμο πιάτο.

Όμως οι πραγματικοί «μεγάλοι σεφ» καταλαβαίνουν ότι αυτό που καθορίζει την επιτυχία ή την αποτυχία ενός πιάτου είναι συχνά αυτά τα αόρατα πράγματα: το σωστό ψήσιμο, το καρύκευμα, και η κατανόηση του γούστου του πελάτη.

Αυτό είναι η «πρέπουσα συμπεριφορά» στην επικοινωνία. Δεν αναφέρεται στο αν λες κάτι «σωστά», αλλά στο αν το λες «με άνεση» και «κατάλληλα».

Για να δώσουμε ένα απλό παράδειγμα.

Ένας φίλος που μόλις είχε αρχίσει να μαθαίνει αγγλικά, συνάντησε έναν ηλικιωμένο ξένο πελάτη και τον χαιρέτησε θερμά: "How are you?"

Από γραμματική και λεξιλογική άποψη, αυτή η φράση είναι 100% σωστή. Όμως είναι σαν να προσφέρεις σε έναν εκλεκτό καλεσμένο ένα πιάτο με μια απλή, καθημερινή σαλάτα. Αν και δεν είναι λάθος, νιώθεις ότι δεν είναι αρκετά επίσημο, ίσως και κάπως αδιάφορο. Σε μια τέτοια περίσταση, ένα πιο επίσημο "How do you do?" μοιάζει περισσότερο με ένα προσεκτικά προετοιμασμένο ορεκτικό, το οποίο μπορεί αμέσως να ανεβάσει το επίπεδο όλου του δείπνου.

Το να λες τα «σωστά» πράγματα, είναι τεχνική. Το να λες τα «πρέποντα», είναι τέχνη.

Προσοχή! Μην μετατρέψεις την «σπεσιαλιτέ» σου σε «μαγειρική του τρόμου»

Η διαπολιτισμική επικοινωνία είναι σαν να μαγειρεύεις για έναν καλεσμένο από μακριά. Πρέπει να γνωρίζεις τις γευστικές του προτιμήσεις και τις πολιτισμικές του απαγορεύσεις, αλλιώς, τα «εκλεκτά εδέσματα» που θα του προσφέρεις μπορεί κάλλιστα να γίνουν «μαγειρική του τρόμου» στα μάτια του.

Άκουσα μια αληθινή ιστορία:

Μια κινεζική αντιπροσωπεία επισκέφτηκε την Ιαπωνία, και κατά την επιστροφή τους, η ιαπωνική πλευρά χάρισε στην επικεφαλής της αντιπροσωπείας ένα όμορφο πορσελάνινο «τανούκι» (racoon dog).

Η ιαπωνική πλευρά θεώρησε ότι το τανούκι στην ιαπωνική κουλτούρα συμβολίζει την ευημερία και την επιτυχία στις επιχειρήσεις, αποτελώντας μια εξαιρετική ευχή.

Όμως η κινεζική επικεφαλής έμεινε άναυδη. Διότι στο δικό μας πολιτισμικό πλαίσιο, η «αλεπού» ή το «τανούκι» συχνά συνδέονται με αρνητικούς όρους όπως «πονηριά» ή «ύπουλη γυναίκα/αλεπού». Μια καλοπροαίρετη ευχή, λόγω της διαφοράς στο πολιτισμικό «καρύκευμα», παραλίγο να μετατραπεί σε προσβολή.

Είναι σαν να προσφέρεις με ενθουσιασμό σε έναν φίλο από την Καντόνα που δεν τρώει πικάντικα, ένα πολύ καυτερό πιάτο Sichuan (όπως το 'Maoxuewang'). Εσύ το θεωρείς κορυφαία λιχουδιά, αλλά αυτός μπορεί να μην μπορεί να μιλήσει από την κάψα.

Πολλές φορές, το εμπόδιο στην επικοινωνία δεν πηγάζει από την αδυναμία συνεννόησης στη γλώσσα, αλλά από το χάσμα του πολιτισμικού υποβάθρου. Συχνά χρησιμοποιούμε ασυνείδητα τη δική μας «συνταγή» (πολιτισμικές συνήθειες) για να μαγειρέψουμε για τους άλλους, ξεχνώντας όμως να ρωτήσουμε: «Τι γεύση προτιμάτε;»

Πώς να γίνεις ένας «σεφ» της επικοινωνίας;

Λοιπόν, πώς μπορούμε να κατακτήσουμε το «σωστό ψήσιμο» της επικοινωνίας, ώστε κάθε συνομιλία να είναι απολύτως ταιριαστή;

1. Μην είσαι απλώς «παρασκευαστής», γίνε «γευσιγνώστης». Μην ασχολείσαι μόνο με την έκφραση των δικών σου απόψεων, αλλά μάθε να παρατηρείς τις αντιδράσεις του άλλου. Μια μικροέκφραση, μια παύση, μπορεί να είναι η αξιολόγηση του «πιάτου» σου. Άκου περισσότερο, παρατήρησε περισσότερο, νιώσε περισσότερο, και σιγά σιγά καλλιέργησε τους «γευστικούς κάλυκες» της επικοινωνίας σου.

2. Κατανόησε τους «πελάτες» σου. Με ποιον μιλάς; Είναι στενός φίλος, ή σοβαρός επιχειρηματικός συνεργάτης; Είναι νέος, ή μεγαλύτερος σε ηλικία; Το σκηνικό της συνομιλίας είναι σε ένα χαλαρό πάρτι, ή σε μια επίσημη συνάντηση; Όπως ένας σεφ προσαρμόζει το μενού για διαφορετικούς πελάτες, έτσι κι εμείς θα πρέπει να προσαρμόζουμε τον τρόπο επικοινωνίας μας ανάλογα με το άτολο και το πλαίσιο.

3. Απόκτησε έναν «βοηθό σεφ» με τεχνητή νοημοσύνη (AI). Στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης, είναι αδύνατο να γνωρίζουμε άριστα κάθε «πολιτισμική συνταγή» στον κόσμο. Ευτυχώς, όμως, η τεχνολογία μπορεί να μας βοηθήσει.

   Φαντάσου να υπήρχε ένα εργαλείο που δεν θα σε βοηθούσε μόνο να μεταφράζεις τα «υλικά» (λέξεις), αλλά και να σου έλεγε τι γεύση έχει αυτό το «πιάτο» (αυτή η φράση) στην κουλτούρα του άλλου, και με ποιο «ψήσιμο» (τόνο) θα έπρεπε να την πεις; Πόσο ωραίο θα ήταν αυτό;

   Αυτό ακριβώς κάνει το Intent. Δεν είναι απλώς ένα μεταφραστικό εργαλείο, αλλά ένας βοηθός επικοινωνίας που κατανοεί τις κουλτούρες. Η ενσωματωμένη Τεχνητή Νοημοσύνη του μπορεί να κατανοήσει το βαθύτερο νόημα και το πολιτισμικό πλαίσιο της συνομιλίας, βοηθώντας σε να αποφύγεις παρεξηγήσεις που προκύπτουν από «ασυμβατότητα» ή «ξενισμό», διασφαλίζοντας ότι κάθε φράση που «σερβίρεις» κάνει τον άλλον να νιώθει άνετα και να αισθάνεται σεβασμός.

   Όταν χρειάζεται να επικοινωνήσεις με ανθρώπους από όλο τον κόσμο, άσε το Lingogram να γίνει ο «βοηθός σεφ» σου, βοηθώντας σε να μετατρέπεις κάθε επικοινωνία σε ένα ευχάριστο «γαστρονομικό ταξίδι».

Σε τελική ανάλυση, ο απώτερος σκοπός της γλώσσας δεν είναι να επιδείξεις πόσες λέξεις ξέρεις, αλλά να δημιουργήσεις μια σύνδεση με μια άλλη καρδιά.

Ο πραγματικός δεξιοτέχνης της επικοινωνίας δεν είναι ένας «υπερ-άριστος» με εξαιρετική μνήμη, αλλά ένας «άνθρωπος με ενσυναίσθηση» που καταλαβαίνει τις καρδιές των άλλων.

Είθε όλοι μας να εξελιχθούμε από «μαθητευόμενοι» που ξέρουν μόνο να αποστηθίζουν συνταγές, σε «σεφ της επικοινωνίας» που μπορούν να μαγειρέψουν ζεστασιά και εμπιστοσύνη με τη γλώσσα.