Ez galde gehiago “zein da ikasteko hizkuntzarik zailena?”, hasieratik gaizki galdetu duzu

Jende asko, hizkuntza bat ikasi aurretik, galdera batean blokeatzen da: txinera, japoniera ala koreera ikasi, zein da zailena benetan?

Jendea Interneten sartzen da “zailtasun-ranking” ezberdinak bilatzera, eta adituak gramatika, ahoskera eta karaktereak aztertzen ikusten ditu, matematika-ariketa konplexu bat egiten ari balira bezala, biderik errazena zein den kalkulatu nahian.

Baina esan nahi dizut: galdera hau, hasieratik gaizki eginda dago.

Hizkuntza bat aukeratzea, igo nahi duzun mendi bat aukeratzea bezalakoa da

Imajinatu, hizkuntza bat ikastea, mendi bat igotzeko aukeratzea bezalakoa dela.

Batek esaten dizu, A mendiaren bidea laua dela, eta 600 ordutan igo daitekeela; B mendia apur bat aldapatsua dela, eta 2200 ordu behar direla; eta C mendia gailur arriskutsua dela, hamar mila ordu baino gehiago ere eska ditzakeela.

Nola aukeratuko zenuke?

Jende askok inkontzienteki aukeratuko luke A mendia, “errazena” delako. Baina A mendiaren bidean zeharreko paisaia batere gustuko ez baduzu, bihotza ukitzen dizuten lorerik edo landarerik ez badago, edo jakin-mina pizten dizuten hegazti edo animaliarik ez badago, benetan eutsiko al diezu 600 ordu horiei? Seguruenik, pauso bakoitza zeregin bat betetzea bezalakoa izango da, aspergarria eta luzea.

Orain, ikus dezagun berriro C mendia. Nahiz eta oso altua eta arriskutsua izan, hango egunsentia zure ametsik handiena den paisaia da, mendiko kondairek liluratu egiten zaituzte, eta irrikaz zaude gailurreko paisaia ikusteko.

Une honetan, igotzea bera ez da jada tortura. Gogo biziz aztertuko duzu ibilbidea, izerdi bakoitzeko prozesuaz gozatuko duzu, eta bide harritsu malkartsu horiek ere dibertigarriak direla irudituko zaizu. Zure bihotzean argia duzulako, eta begietan paisaia.

Aurrera bultzatzen zaituen benetako indarra “pasioa” da, ez “erraztasuna”

Hizkuntzak ikastea ere berdin. Ehunka edo milaka orduko ikasketa-denbora horrek, berez, ez du inolako zentzurik. Benetan garrantzitsua dena, denbora luze honetan, zerk eusten dizu?

Ezin utzizko Koreako dramak eta K-pop idoloak al dira? Odola irakiten jartzen dizuten Japoniako animak eta literatura al dira? Edo Txinako historia eta kultura, hainbeste liluratzen zaituztenak?

Hori da benetan zeure buruari egin behar diozun galdera.

Ez kezkatu gehiago zein hizkuntzaren ahoskera den zailagoa, zein hizkuntzaren gramatika konplexuagoa. Horiek guztiak bideko “lurzoruak” besterik ez dira. “Paisaia” nahikoa maite baduzu, beti aurkituko duzu oztopoak gainditzeko modua.

Musika talde bat gustatzen zaizulako haien letrak aztertzen dituzunean, edo film bat ulertu nahi duzulako hitz berriak bilatzen dituzunean, ikasketa ez da jada “ikasketa” izango, baizik eta esplorazioaren plazer bat.

Konturatuko zara, iristezinak ziruditen milaka ordu horiek, telesailak atalez atal ikusten, eta abestiak banan-banan entzuten, konturatu gabe pilatu direla.

Ez utzi “zailtasunak” zure aukera bahitzen

Beraz, ahaztu “zailtasun-ranking” horiek.

1. Galde iezaiozu zure bihotzari: Zein herrialdetako kulturak hunkitzen zaitu gehien? Zein herrialdetako film, musika, gastronomia edo bizimoduak ilusioa pizten dizu, pentsatzen duzun bakoitzean?
2. Aukeratu zure pasioa: Aukeratu sentimendu handiena eragiten dizuna. Ez izan beldurrik “zaila” denik, pasioak energia amaigabea emango dizulako.
3. Gozatu bidaiaz: Egin ikasketa zure bizitzaren parte. Argudio sendoz esan zeure buruari, ikusitako 600 orduko animea ez zela denbora galtzea, baizik eta “japoniera praktika” murgiltzailea.

Benetako saria ez da zure curriculumean “hizkuntza bat menderatzen du” lerro bat gehitzea, baizik eta prozesu horretan, zeure buruari mundu berri bat ireki diozula.

Eta benetako elkarrizketak hasteko prest zaudenean, eta herrialde horretako jendearekin adiskidetu nahi duzunean, Lingogram bezalako tresna batek lagundu ahal dizu. Zure elkarrizketak denbora errealean itzuli ditzake, “perfektua” den egun hori itxaron beharrik izan gabe, hizkuntzaz haratagoko komunikazioaren plazeraz berehala gozatzen hasteko.

Azkenean ulertuko duzu, hizkuntza ez dela “gainditu” beharreko gotorleku bat, baizik eta “lotzeko” zubi bat.

Orain, aukeratu berriro zure mendia —ez baxuena, baizik eta paisaia ederrena duena.