دیگر هرگز «متشکرم» نگویید! این کلمه در آرژانتین فوراً شما را از گود خارج می‌کند.
آیا تا به حال چنین حسی داشته‌اید؟
به مکان جدیدی سفر کنید و احساس کنید یک غریبه‌اید. مردم محلی می‌خندند، اما شما نمی‌دانید به چه چیزی می‌خندند؛ همه از یک توافق ناگفته پیروی می‌کنند، و شما مانند یک مزاحم دست و پا بسته هستید.
این حس مانند این است که همه یک «رمز اجتماعی» را می‌دانند، به جز شما.
در آرژانتین، این «رمز اجتماعی» اغلب در یک نوشیدنی جادویی پنهان شده است. شاید در اخبار دیده باشید، حتی مسی هر جا که می‌رود، چیزی را در دست دارد که شبیه «علف خیس‌خورده در یک کاسه» است.
آن چیز چای ماته (Mate) نام دارد. اما اگر فکر می‌کنید فقط یک نوع چای است، سخت در اشتباهید.
چای ماته را، به عنوان یک «هات‌پات سیار» تصور کنید
برای درک واقعی چای ماته، آن را قهوه یا چای شیر ندانید. آن را به عنوان یک «هات‌پات سیار» به سبک آمریکای جنوبی تصور کنید.
به این فکر کنید که وقتی هات‌پات می‌خوریم چگونه است؟
هدف هرگز سیر شدن نیست، بلکه آن فضای پر جنب و جوش و اشتراکی است. همه دور یک دیگ جمع می‌شوند، نوبتی غذا می‌خورند، گپ می‌زنند، می‌خندند و شوخی می‌کنند، و روابط در این رفت و برگشت نزدیک‌تر می‌شود.
چای ماته نیز همینطور است. این یک آیین اجتماعی است.
در آرژانتین، چه در پارک، چه در اداره یا در دورهمی‌های دوستانه، همیشه یک نفر «میزبان» (که مردم محلی به آن cebador می‌گویند) وجود دارد. این فرد مسئول سرو آب، دوباره پر کردن فنجان‌ها، و سپس منتقل کردن همان قوری و همان نی به نوبت به هر یک از افراد حاضر است.
بله، درست دیدید، همه از یک قوری و یک نی مشترک استفاده می‌کنند.
همانطور که ما یک هات‌پات را به اشتراک می‌گذاریم، آنها این فنجان چای ماته را به اشتراک می‌گذارند. تو یک جرعه، من یک جرعه، آنچه منتقل می‌شود فقط چای نیست، بلکه نشانه اعتماد و «ما با هم رفیق هستیم» است.
قوانین را نمی‌دانید؟ یک کلمه می‌تواند شما را «از جمع بیرون کند»
هات‌پات خوردن قواعد خودش را دارد، مثلاً اینکه با چاپستیک خودتان داخل دیگ هم نزنید. نوشیدن چای ماته نیز طبیعتاً «قواعد نانوشته» خاص خود را دارد.
و مهم‌ترین آنها، و چیزی که بیشترین خارجی‌ها را به اشتباه می‌اندازد، این است که چگونه مودبانه به پایان برسانید.
تصور کنید، در یک دورهمی چای ماته، نوبت شماست که چای ماته بنوشید. «میزبان» قوری را به شما می‌دهد، شما می‌نوشید و سپس به طور طبیعی آن را پس می‌دهید. پس از مدتی، او دوباره آن را به شما می‌دهد.
این فرآیند به طور مداوم تکرار می‌شود.
پس، اگر دیگر نمی‌خواهید بنوشید، چه باید بکنید؟
ممکن است ناخودآگاه بگویید: «متشکرم (Gracias)!»
هرگز!
در «دورهمی» چای ماته، گفتن «متشکرم» نشانه ادب نیست، بلکه یک علامت واضح است که به معنای: «نوشیدم و دیگر نیازی نیست به من بدهید.»
وقتی به «میزبان» «متشکرم» می‌گویید، مثل این است که در یک دورهمی هات‌پات به همه می‌گویید: «من سیر شدم، شما ادامه دهید.» پس از آن، این دور از اشتراک‌گذاری به طور طبیعی از شما رد می‌شود.
بسیاری از افراد چون این قاعده را نمی‌دانند، مودبانه «متشکرم» می‌گویند، و در نتیجه با حسرت تماشا می‌کنند که چای ماته در دست دیگران می‌چرخد و دیگر هرگز به دست آنها باز نمی‌گردد، و در دلشان تعجب می‌کنند که آیا طرد شده‌اند.
ادغام واقعی، از درک «معنای پنهان» آغاز می‌شود
ببینید، یک کلمه ساده، در موقعیت‌های فرهنگی مختلف، معنای کاملاً متفاوتی دارد.
آیا این جذاب‌ترین بخش سفر و ارتباط بین‌فرهنگی نیست؟ آن به شما می‌فهماند که ارتباط واقعی بین انسان‌ها، اغلب در این «معنای پنهان» خارج از زبان نهفته است.
کی باید سر تکان داد، کی باید سکوت کرد، کی یک «متشکرم» واقعاً تشکر است، و کی به معنای «من خارج شدم»، دانستن اینها از هر راهنمای سفر مهم‌تر است.
البته، برای دوست شدن واقعی با مردم محلی، فقط دانستن «قوانین هات‌پات» کافی نیست، زبان همیشه اولین گام است. اگر بتوانید در حین نوشیدن چای ماته، با زبان طرف مقابل درباره مسی صحبت کنید و در مورد زندگی گپ بزنید، آن حس حتماً فوق‌العاده خواهد بود.
شکستن سد زبان، در واقع ساده‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنید. ابزارهایی مانند Lingogram برای همین منظور طراحی شده‌اند. این یک اپلیکیشن چت با ترجمه داخلی هوش مصنوعی است که به شما امکان می‌دهد با زبان مادری خود، بدون هیچ مانعی، با هر کسی در هر گوشه از جهان ارتباط برقرار کنید.
دفعه بعد، وقتی کسی در سرزمینی بیگانه یک «نوشیدنی عجیب» به شما تعارف می‌کند، امیدوارم نه تنها بتوانید با اعتماد به نفس آن را بپذیرید، بلکه از طریق یک ارتباط واقعی، یک غریبه را به دوست تبدیل کنید.
زیرا ادغام واقعی، هرگز نوشیدن آن چای نیست، بلکه به اشتراک گذاشتن داستان آن لحظه است.