Bakit Ginagamit ng mga Hapon ang Isang "Karakter para sa mga Tamad" na Nakalimutan Na Natin?

Kapag nanonood ka ng mga Japanese drama o nagbabasa ng manga, nakita mo na ba ang kakaibang simbolong ito: 「々」?

Madalas itong lumilitaw sa mga salitang tulad ng 「人々」 o 「時々」. Sa unang beses na makita mo ito, baka malito ka: Ito ba ay typo, o isa bang bagong simbolo sa internet?

Sa totoo lang, isa itong "mahiwagang kagamitan para sa mga tamad," at ang gamit nito ay halos katumbas ng "+1" na ginagamit natin sa chat o ang simbolo ng exponent (²) sa matematika.

Isang "Copy-Paste" na Shortcut

Napakasimple ng kahulugan ng simbolong ito 「々」: Ulitin ang naunang Chinese character.

人々 (hito-bito) = bawat tao, tumutukoy sa mga tao
時々 (toki-doki) = minsan-minsan, tumutukoy sa madalas o paminsan-minsan
日々 (hibi) = araw-araw, tumutukoy sa bawat araw

Tingnan mo, ito ay parang isang "copy-paste" na shortcut na nakapaloob na sa wika. Hindi ba't napakatalino nito?

Ang mas nakakatuwa pa ay binigyan din ito ng mga Hapon ng napakakyut na palayaw, tinawag na 「ノマ」(noma).

Kung titingnan mong mabuti ang simbolong 「々」, hindi ba't mukha itong parang mga katakana na 「ノ」 at 「マ」 na pinagsama? Ang palayaw na ito ay sadyang napaka-angkop.

Ang Pinakapamilyar na Estranghero sa mga "Chinese Character"

Ngunit ang mas nakakagulat ay, ang simbolong ito na puno ng "katangian ng Hapon," sa totoo lang ay tunay na "gawa ng Tsina," at may mahabang kasaysayan.

Nagmula ito sa cursive script ng mga Chinese character. Ang orihinal na anyo nito ay ang karakter na 「仝」 (binibigkas na tóng), na ang kahulugan ay "magkapareho" o "pareho". Ang mga sinaunang kaligraper, upang mas mabilis makapagsulat, ay ginawa nilang cursive ang karakter na 「仝」 at naging anyong 「々」.

Noon pa man, 3000 taon na ang nakalipas, sa mga tansong gamit ng Dinastiyang Shang, ay lumitaw na ang ganitong paggamit. Halimbawa, sa mga inskripsyon na nakaukit ng "子子孙孙" (mga anak at apo), ang pangalawang "子" at "孙" ay isinulat gamit ang simbolo ng pag-uulit.

Tama, ang simbolong ito na inakala nating imbensyon ng mga Hapon ay sa totoo lang ay karunungan ng ating mga ninuno. Ngunit sa kalaunan ng pagbabago, ang modernong wikang Tsino ay nakasanayan nang direktang ulitin ang pagsusulat ng Chinese character (tulad ng "人人," "常常"), habang ang wikang Hapon naman ay pinanatili ang mahusay na "simbolo para sa mga tamad" at naging opisyal na bahagi ng kanilang wika.

Parang ganito ang pakiramdam: nalaman mong ang kapitbahay mo ay gumagamit ng isang lihim na resipe ng ninuno sa loob ng daan-daang taon, at sa huli, nalaman mong ito pala ay imbensyon ng sarili mong lolo sa tuhod.

Ang Wika ay Isang Kaban ng Yaman na Puno ng mga "Easter Egg"

Sa susunod na makita mo ang 「々」, malalaman mong hindi ito basta kakaibang simbolo, kundi isang "buhay na fossil" na bumagtas sa libu-libong taon ng kasaysayan, na nag-uugnay sa kultura ng Tsina at Hapon.

Sa Japanese input method, kailangan mo lang i-type ang onaji (同じ) o dou (同), at madali mo na itong mahahanap.

Ang mundo ng wika ay sadyang napakahiwaga, puno ng ganitong mga di-inaasahang "Easter egg." Sa likod ng bawat simbolo, ay maaaring nakatago ang isang nakalimutang kasaysayan, na nag-uugnay sa iba't ibang kultura. Ang pag-aaral ng isang bagong wika ay hindi lang basta pagmememorya ng mga salita at balarila, kundi pagbubukas din ng pinto sa paggalugad ng mga di-kilalang kuwento.

Kung ikaw man ay nahuhumaling din sa mga kuwentong ito ng magkakaibang kultura, at nagnanais na makipag-ugnayan nang walang hadlang sa mga tao mula sa iba't ibang panig ng mundo, kung gayon, ang isang tool tulad ng Lingogram ay maaaring makatulong sa iyo. Ang built-in nitong AI translation function ay nagbibigay-daan sa iyo na makipag-chat sa sinuman gamit ang iyong sariling wika, na parang kayo ay matagal nang magkakilala, at madali mong matutuklasan ang mas maraming lihim ng mga kultura.