Ná Bac Leis An gCartáil Amháin – Seo An Bealach Ceart le ‘Feiceáil an Domhan’
An minic a bhíonn tú ag scrolláil trí fhíseáin blogála taistil daoine eile, agus do chroí ag dúil go mór, ag brionglóid go mbeidh tú in ann an domhan a thaisteal lá éigin?
Is dóigh linn i gcónaí gurb éard atá i gceist le ‘feiceáil an domhan’ ná dul go cathracha éagsúla, grianghraif den Túr Eiffel a thógáil, ramen barántúil a bhlaiseadh, agus an eangach trí faoi thrí a líonadh ar na meáin shóisialta. Tugaimid ‘saibhriú ár n-atosú’ agus ‘leathnú ár n-aigne’ air seo.
Ach má dhéanann sé seo go léir do ghailearaí grianghraf ar do ghuthán níos iomláine, agus líne bhreise ar do atosú, ansin cén difríocht bhunúsach atá idir é sin agus cluiche réaltachta fíorúla sár-fhíorúil a imirt?
Le déanaí, scéal cailín Iodálach, a thug soiléireacht iomlán dom faoin ábhar seo.
Ba Chóir ‘Córas Oibriúcháin’ Do Shaoil a Uasghrádú
Samhlaigh é seo: nuair a rugadh gach duine againn, bhí ‘córas oibriúcháin saoil’ suiteáilte go réamhshocraithe againn. Socraítear an córas seo ag ár dteaghlach, ár n-oideachas agus ár dtimpeallacht chultúrtha, agus cinneann sé an bealach a fhéachaimid ar fhadhbanna agus an patrún a láimhseálaimid mothúcháin.
Ach bhí an cailín Iodálach sin ag feidhmiú ar ‘chóras tosaigh’ ‘cúthail agus intíreach’ uair amháin. Bhí sí ag iarraidh a bheith ina dearthóir, ach bhí sí i gcónaí róchúthail le labhairt amach. Níos déanaí, fuair sí deis dul chun cónaí agus oibriú i roinnt tíortha go hiomlán éagsúil.
Ar dtús, bhí sí féin cosúil linn, shíl sí gur turas a bhí ann chun ‘radharcanna a bhailiú’.
Ach go luath fuair sí amach nach an luí gréine cáiliúil ar thrá Santa Barbara a chuir an oiread sin iontas uirthi, ach an nóiméad sin i ndathanna an luí gréine, nuair a bhí sí féin agus comrádaithe ó thíortha éagsúla ag roinnt smaointe chomh difriúil lena chéile is a bheadh an Tuaisceart agus an Deisceart, agus iad ag gáire le chéile go croíúil.
Thuig sí go tobann: Ní é an fhíorbhrí le taisteal an domhan a ‘fheiceáil’ le do shúile, ach é a ‘cheangal’ le do chroí.
Gach uair a bhuaileann tú le cara nua, gach uair a bhíonn comhrá domhain agat, is ionann é agus aip úrnua a shuiteáil ar do ‘chóras oibriúcháin saoil’ dúchasach.
- Nuair a fhoghlaimíonn tú comhoibriú le daoine ó chúlraí go hiomlán difriúil, ó cá háit le dinnéar a ithe go dtí tionscadal comónta a chríochnú, tá aip darb ainm “Comhoibriú” suiteáilte agat ansin.
- Nuair a ghlacann tú misneach agus a sháraíonn tú do chúthail, agus go gcuireann tú tús le comhrá le strainséirí, cuireann tú paiste uasghrádaithe i bhfeidhm darb ainm “Muinín”.
- Nuair a fhoghlaimíonn tú ligean den bharúil ‘shíl mé’, agus éisteacht le smaointe daoine eile agus iad a thuiscint, díghlasálann tú gné ardleibhéil darb ainm “Comhbhá”.
I gceann cúpla mí ghearr, tháinig uasghrádú mór gan fasach ar a córas. Ní an cailín cúthail sin a bhí inti a thuilleadh, ach bhí sí tar éis éirí te, cainteach, agus lán fuinnimh. Tar éis di filleadh ar Milan, d’éirigh léi a bheith ina léiritheoir teilifíse den scoth, mar is é an rud is gann sa lá atá inniu ann i saol an ghnó ná an ‘t-imreoir ardleibhéil’ seo a thuigeann conas comhoibriú go héifeachtach le daoine éagsúla.
Is É an Domhan Nua atá Curtha Isteach i Do Cheann an Cuimhneachán Is Luachmhaire
Is minic a bhímid thar a bheith tógtha le cuimhneacháin taistil a cheannach, ach déanaimid dearmad gurb iad na cuimhneacháin is luachmhaire ná na rudaí dofheicthe sin a thugann tú ar ais, a bhfuil sé ina chuid díot anois.
Ní grianghraf é sin, ach peirspictíocht iomlán nua. Ní ornáid é sin, ach meon níos oscailte.
Díreach mar a dúirt an cailín sin: “Mothaím amhail is go bhfuil 1000 bealach éagsúil smaointe agam, agus 2000 radharc chun an domhan a fheiceáil.”
Is é seo fíorbhrí ‘feiceáil an domhan’—Ní go bhfaighidh tú níos faide sa domhan fisiciúil atá i gceist, ach go n-éireoidh tú níos leithne i do dhomhan intleachtúil. Tá neart ‘breiseán’ ag do chóras oibriúcháin saoil chun an domhan a fheiceáil anois, agus tá sé níos cumhachtaí, níos comhoiriúnaí, agus níos suimiúla dá bharr.
Conas Do ‘Uasghrádú Córais’ a Thosú?
Ag léamh seo, b’fhéidir go ndéarfá: “Tuigim gach rud, ach níl deis den sórt sin agam.”
Ach is é an fhírinne ná nach gá go mbeadh ticéad eitleáin i bhfad uait chun do ‘OS saoil’ a uasghrádú. Níl ach bac amháin ann go minic – an teanga.
Is é an fáth a bhfuilimid cleachtach le fanacht le ‘ár muintir féin’ ná toisc go bhfuil an chumarsáid éasca agus saor ó bhacainní. Is é an fáth a bhfuilimid fiosrach agus eaglaach araon faoin ‘domhan amuigh’ freisin ná mar gheall ar an mballa teanga seo, a chuireann bac ar fhíornascadh.
Ach cad é dá bhféadfaí an balla seo a leagan go héasca anois?
Samhlaigh é seo: is féidir leat, áit ar bith, am ar bith, comhrá a dhéanamh gan bac le ríomhchláraitheoir as Tóiceo, ealaíontóir as Páras, nó fiontraí as Nairobi, ag plé a saolta, a mbrionglóidí, agus a gcuid imní lena chéile. Gach comhrá, tá tú ag suiteáil aip ón iasacht ar do chóras.
Ní fantaisíocht é seo a thuilleadh sa lá atá inniu ann. Uirlisí cosúil le Intent tá gnéithe aistriúcháin AI cumhachtacha ionsuite iontu, a ligeann duit comhrá a dhéanamh i bhfíor-am le daoine ó choirnéal ar bith den domhan, ag úsáid do theanga dhúchais féin. Tá sé cosúil le heochair, ag oscailt na mílte doras duit chuig saolta nua.
Ná fan níos faide.
Ní bhíonn an fhíorfhás riamh ag ‘faire’ go héighníomhach, ach ag ‘nascadh’ go gníomhach. Téigh anois agus buail le cara nua, cuir tús le do chéad chomhrá traschultúrtha.
Tá sé seo níos fearr ná 100 áit turasóireachta a mharcáil amach, agus déanfaidh sé do shaol a athnuachan go hiomlán.