Ná Lig do "Chairde a Dhéanamh" do Bhrionglóid Staidéir Thar Lear a Scriosadh: Meafar Simplí a Shoiléireoidh an Scéal Duit

An raibh tú riamh ag scimeáil ar do ghuthán, ag féachaint ar ghrianghraif de dhaoine ag gáire go geal sa ghrian thar lear, leathmhéad mianach agus leathmhéad eagla i do chroí?

Mianach ort ar an aer saor sin, ach eagla ort, tar éis duit teacht i dtír i gcathair choimhthíoch le do mhála taistil, nach mbeidh duine ar bith ar liosta teagmhálaithe do ghutháin ach do theaghlach agus an gníomhaire. Ní uaigneas is cúis le d'eagla, ach an mothú sin ar easpa cumhachta – "cé go bhfuil an deis os mo chomhair amach, ní féidir liom greim a fháil uirthi".

Má tá sé seo ag teacht le do mhothúcháin, ba mhaith liom a rá leat ar dtús: Níl an fhadhb fút féin, ach sa mhéid is go bhfuil tú ag smaoineamh ar "chairde a dhéanamh" ar bhealach róchasta.

Cairde a Dhéanamh, Cosúil le Foghlaim Conas Mias Nua a Chócaráil Thar Lear

Samhlaigh go bhfuil tú ag siúl isteach i gcistin úrnua. Tá spíosraí anseo nach bhfaca tú riamh cheana (daltaí ó thíortha éagsúla), uirlisí cócaireachta aisteacha (teanga nach bhfuil tú cleachtach léi), agus leabhar oideas nach dtuigeann tú (an cultúr sóisialta áitiúil).

Cad a dhéanfá ansin?

Roghnaíonn go leor daoine fanacht san áit chéanna, ag coinneáil a seanleabhar oideas ón mbaile, ag stánadh ar na comhábhair choimhthíocha os a gcomhair, ag smaoineamh: "A Dhia, conas a thosóidh mé air seo? Cad a tharlóidh má dhéanaim praiseach de? An gcuirfeadh sé sin náire orm?"

Mar thoradh air sin, imíonn an t-am gach soicind, agus tá na daoine sa chistin ag baint taitnimh as an mbia, ach tá ocras ort fós, ag osnaíl ag féachaint ar na comhábhair sin.

Seo an t-ainnise sóisialta atá ag formhór na ndaoine thar lear. Bímid i gcónaí ag smaoineamh go gcaithfidh "leabhar oideas sóisialta foirfe" a bheith againn – líne oscailte foirfe, uainiú foirfe, thú féin foirfe. Ach is é an réaltacht, i dtimpeallacht úrnua, níl aon leabhar oideas foirfe ann ar chor ar bith.

An réiteach fíor, ní feitheamh é, ach tú féin a fheiceáil mar chócaire mór atá lán d'fhiosracht, agus tosú go cróga "ag cócaireacht gan riail".

Treoir Cócaireachta do do Shaol Thar Lear

Déan dearmad ar na rialacha agus na srianta sin a chuireann imní ort. Déan iarracht cairde a dhéanamh le meon na cócaireachta, agus feicfidh tú go bhfuil gach rud i bhfad níos simplí.

1. Faigh do "Chistin Chomhleasa" (Bí Páirteach i gClubanna)

Is uaigneach an scéal é ag cócaireacht i d'aonar, ach le grúpa daoine, tá an scéal difriúil. Cibé an club grianghrafadóireachta, cispheile nó cluichí boird é, sin do "chistin chomhleasa". Ann, bíonn na "comhábhair" a úsáideann gach duine cosúil (comhleasanna), agus bíonn an t-atmaisféar éasca go nádúrtha. Ní gá duit smaoineamh ar aon líne oscailte ar chor ar bith, is é "Hey, tá an cleas seo an-fhionnuar, conas a rinne tú é?" an tús is fearr.

2. Téigh chuig "Margaí Bia" chun Blaiseadh a Fháil (Bí Páirteach in Imeachtaí)

Cóisirí scoile, féilte cathrach, margaí deireadh seachtaine... Tá na háiteanna seo cosúil le "margadh bia" bríomhar. Ní hé do chúram mias mór a dhéanamh a chuirfeadh iontas ar gach éinne, ach "blas nua a fháil". Socraigh sprioc bheag duit féin: Inniu, beannaigh do dhá dhuine ar a laghad, cuir an cheist is simplí, mar shampla "Tá an ceol seo go hiontach, an bhfuil a fhios agat cén banna atá ann?" Blaiseadh é, mura dtaitníonn sé leat, bog ar aghaidh go dtí an chéad bhoth eile, gan aon bhrú ar chor ar bith.

3. Cruthaigh "Bord Roinnte" (Cónaigh i dTeach Comhroinnte)

Má tá tú i do chónaí i dteach comhroinnte, tá sé cosúil le bord mór itheacháin a roinnt le cairde atá ina gcócairí. Is féidir leat cócaireacht le chéile, "miasa sínithe" do thíortha a roinnt lena chéile, agus labhairt faoi cad a "scriosadh" inniu ar scoil. Sa ghnáthshaol seo, fásfaidh cairdeas mar anraith a bhíonn ag suanbhruith go mall ar thine íseal, agus tiocfaidh sé chun bheith saibhir gan tú a chur ar an eolas faoi.

4. Foghlaim Cúpla "Spíosra Draíochta" (Foghlaim Teanga an Duine Eile)

Ní gá duit a bheith líofa i n-ocht dteanga. Ach má fhoghlaimíonn tú frása simplí "Dia dhuit", "Go raibh maith agat" nó "Tá sé seo thar a bheoch go blasta!" i dteanga dhúchais do chara, tá sé cosúil le pinch spíosra draíochta a scaipeadh ar mhias. Cuireann an iarracht bheag seo in iúl meas tostach agus dea-thoil, a laghdaíonn an fad idir sibh láithreach.

Fadhb Teanga? Seo Arm Rúnda Duit

Ar ndóigh, tá a fhios agam go bhfuil an t-uirlis cócaireachta is mó a chuireann tinneas cinn ort le linn an phróisis "cócaireachta" ná an "teanga". Nuair atá do cheann lán de smaointe ach nach féidir leat iad a chur in iúl go líofa, tá an mothú frustrachais sin an-chráite.

Sa chás seo, má tá uirlis aistriúcháin láithreach ann, tá sé cosúil le cúntóir AI a chur ar fáil do do chistin. Seo an áit a dtagann aipeanna comhrá le haistriúchán AI ionsuite, mar atá ag Lingogram, i bhfeidhm. Is féidir leis cabhrú leat bacainní teanga a bhriseadh, ionas gur féidir leat díriú níos mó ar ábhar agus ar mhothúcháin na cumarsáide, seachas a bheith ag cuardach focal go pianmhar i do cheann. Déanann sé an "leabhar oideas" i do lámh soiléir agus éasca le tuiscint, ag laghdú go mór deacracht na "cócaireachta".

Is É an Cairdeas is Fearr an Ceann a Chócaigh Tú Féin

A chara, ná bí ag seasamh ag doras na cistine ag imní ort a thuilleadh.

Ní fadhbanna iad do chuid cúthaileachta ná do neamhfhoirfeachta. An t-aon fhadhb ná go bhfuil eagla ort "an bia a scriosadh" agus go bhfuil tú ag fanacht rófhada gan tosú.

Céim isteach sa chistin sin atá lán de fhéidearthachtaí gan teorainn, tóg na comhábhair úra sin, agus déan iarracht go dána, comhcheangail, agus cruthaigh. D'fhéadfadh roinnt "teipteanna" náireacha a bheith ann le linn an phróisis, ach cad ansin? Gach iarracht, is taithí atá á bailiú agat don bhéile blasta deiridh.

Cuimhnigh, is fiú cuimhneamh ar an méid is mó i do shaol staidéir thar lear ná an torthaí foirfe sin choíche, ach an "féasta cairdis" a chócaigh tú féin, lán de gháire agus cuimhní.

Anois, tosaigh!