Hvers vegna „fjölskyldan öll“ fer svo í taugarnar á þér? Þetta er hin sanna merking „heimilisins“

Hefurðu lent í þessu?

Þú kemur heim í fríi og um leið og þú stígur inn um dyrnar ertu umkringd/ur af ótal frændum og frænkum sem þú veist ekki alveg hvernig þú átt að ávarpa. Þau spyrja þig af ákafa: „Ertu komin/n með maka? Hvað ertu með í laun? Hvenær kaupirðu þér íbúð?“ Þú brosir vandræðalega á meðan hugurinn leitar í örvæntingu: Er þetta frænka mín úr móðurfjölskyldu eða föðurfjölskyldu? Er þetta eldri bróðir minn sem er frændi eða annar frændi?

Þessi „sæta byrði“ er augnablik félagsfælni sem margir ungir Kínverjar deila. Okkur finnst oft að fjölskyldutengsl séu of flókin, reglurnar of margar og þrýstingurinn of mikill.

En hefurðu einhvern tímann hugsað hvað býr að baki þessu öllu? Hvers vegna „heimilið“ (fjölskyldan) hefur svo mikilvæga, svo þunga og svo ómissandi stöðu í lífi Kínverja?

Í dag ætlum við ekki að tala um þessi flóknu ættartengsl, heldur viljum við deila með þér einfaldri líkingu sem mun hjálpa þér að skilja raunverulega merkingu „heimilisins“.

Fjölskyldan þín er „risastórt fíkjutré“ sem ekki sést

Hugsaðu þér að hver kínversk fjölskylda sé eins og gamalt, risastórt fíkjutré með mikinn og þéttan laufskrúð.

Ræturnar (The Roots) eru „barnshollustan“: Það sem er djúpt í jarðveginum eru forfeður okkar og menningarhefð „barnshollustu“ (virðingar fyrir foreldrum og forfeðrum). Þetta er ekki bara siðferðisleg krafa; í fornöld var það lögmál lífsins. Ræturnar flytja næringarefni til alls trésins og tengja fortíð og nútíð. Þetta er ástæðan fyrir því að við leggjum svo mikla áherslu á að heiðra forfeður og bera virðingu fyrir eldri – við erum að staðfesta uppruna okkar.
Búkurinn (The Trunk) er „heimilið/fjölskyldan“: Þú og foreldrar þínir, bræður og systur, mynda kjarnabúk þessa trés. Hann er traustur og sterkur, skjól gegn vindi og veðri. Kínverska orðið „家“ (jiā, heimili/fjölskylda) samanstendur af „宀“ (þak) að ofan og „豕“ (svín) að neðan, sem þýðir að hafa hús til að búa í og mat að borða. Í þúsundir ára hefur þessi trausti búkur verið frumstæðasta „félagslega öryggisnetið“ okkar og „griðastaður“.
Greinarnar (The Branches) eru „frændfólkið“: Allar þær „frænkur og frændur“, sem fara í taugarnar á þér, eru óteljandi greinar sem teygja sig frá aðalbúknum. Þær eru samofnar og tengdar saman og mynda risastórt net. Á þeim tíma þegar engir bankar voru og engin lög, var þetta net trúnaðarkerfi þitt, tengslanet þitt, og stuðningskerfi þitt. Þegar þú þurftir hjálp hreyfði allt fjölskyldunetið sig fyrir þig.

Þrýstingurinn og hömlurnar sem við finnum fyrir í dag eru í raun fótspor forns lífsvísdóms þessa trés. „Yfirheyrslur“ ættingjanna eru ekki svo mikið til að forvitnast um persónuleg mál, heldur frekar leið trésins til að staðfesta að hver grein sé heilbrigð og örugg.

Við erum nýjar greinar sem vaxa í átt að sólinni

Þegar við skiljum þetta tré getum við kannski litið á það með nýjum augum.

Við, þessi kynslóð, erum heppin. Við erum ekki lengur fullkomlega háð þessu tré til að skjóta skjóli, við höfum okkar eigin vinnu, félagslegt öryggisnet og lífsstíl. Við þráum sjálfstæði, frelsi og að losna undan rótgrónum „gömlum reglum“.

En þetta þýðir ekki að við eigum að höggva tréð niður.

Þvert á móti, við erum nýjar greinar sem vaxa á þessu gamla tré, og við höfum tækifæri til að vaxa í átt að víðara himni og bjartari sólskini. Verkefni okkar er ekki að berjast gegn rótunum, heldur að breyta næringarefnum þeirra í nýjan lífskraft.

Sannur vöxtur snýst ekki um að flýja, heldur um „að endurtúlka“ – að skilja og bregðast við umhyggju eldri kynslóðarinnar á okkar eigin hátt; að eiga samskipti við þau á vitrari og mildari hátt.

Segðu þeim að við séum fær um að sjá um okkur sjálf og róaðu þau. Deildu heimi okkar með þeim, í stað þess að svara þeim aðeins af skyldurækni þegar þau spyrja. Þegar við hættum að líta á umhyggju þeirra sem „stjórn“ og sjáum hana frekar sem „næringargjöf“ frá gamla fíkjutrénu, gæti hugarfar okkar opnast.

Frá máli „heimilisins“ til máls heimsins

Samskipti eru alltaf brúin sem tengir. Hvort sem það er að tengja saman „greinar“ af mismunandi kynslóðum innan fjölskyldu, eða að tengja saman vini með ólíkan menningarbakgrunn um allan heim.

Okkur finnst oft að samskipti við eldri fjölskyldumeðlimi séu eins og „fjölmenningarleg samskipti“, sem krefjast þolinmæði og færni. Á sama hátt, þegar við förum út í heim og tölum við vini og samstarfsmenn frá mismunandi löndum, lendum við einnig í tungumála- og menningarhindrunum.

Sem betur fer getur tækni í heimi dagsins í dag hjálpað okkur að eiga betri samskipti. Til dæmis, ef þú vilt eiga djúpstæð samskipti við erlenda vini en hefur áhyggjur af tungumálahindrunum, getur tól eins og Intent komið að góðum notum. Innbyggð þýðingaraðgerð gervigreindarinnar gerir þér kleift að spjalla auðveldlega við hvern sem er í heiminum, eins og þú værir að tala við vin, og brjóta þannig niður tungumálahindranir.

Að lokum, hvort sem það snýst um að viðhalda „heimili“ eða að samlagast heiminum öllum, þá snýst kjarninn um hvort við erum viljug til að skilja, eiga samskipti og tengjast.

Næst þegar þú stendur frammi fyrir „djúpstæðum spurningum“ frá fjölskyldunni, reyndu að hugsa um þetta ósýnilega fíkjutré.

Þú ert ekki í yfirheyrslu; þú ert bara að upplifa óþægilegustu, en jafnframt dýpstu umhyggju gamals trés fyrir nýjum greinum þess. Og þú, þú ert bæði hluti af þessu tré og líka glæný framtíð þess.