რატომ არის შენი ინგლისური „უნაკლო“, მაგრამ უცხოელები თავს გაკვირვებულად აქნევენ?

ასეთი გამოცდილება თუ გქონიათ?

უცხოელ მეგობართან საუბრისას, მიუხედავად იმისა, რომ თითოეულ სიტყვას სწორად ამბობთ და გრამატიკაც უნაკლოა, თქვენი თანამოსაუბრის სახე უცნაურად იცვლება და ატმოსფერო მყისიერად ყინავს.

ან, თარგმნის პროგრამის საშუალებით გაგზავნეთ ფრაზა, რომელიც გეგონათ, რომ ძალიან ბუნებრივი იყო, მაგრამ საპასუხოდ მიიღეთ: „Sorry, what do you mean?“

ჩვენ ხშირად გვგონია, რომ უცხო ენის შესწავლა მხოლოდ სიტყვების და გრამატიკის დამახსოვრებაა, თითქოს მანქანას ავაწყოთ – თუ დეტალები სწორია, იმუშავებს. მაგრამ ჩვენ უგულებელვყოფთ ყველაზე მნიშვნელოვან რამეს: კომუნიკაცია მანქანის აწყობა კი არა, კერძის მომზადებაა.

კომუნიკაციის საიდუმლო „ინგრედიენტებში“ კი არა, „მომზადების ხელოვნებაშია“

წარმოიდგინეთ, რომ მზარეული ხართ.

• ლექსიკა – ეს არის სხვადასხვა ინგრედიენტი თქვენს ხელში: საქონლის ხორცი, კარტოფილი, პომიდორი.
• გრამატიკა – ეს არის მომზადების ძირითადი ნაბიჯები: ჯერ ზეთი, შემდეგ მწვანე ხახვი, ჯანჯაფილი და ნიორი.

ადამიანების უმეტესობა სწავლას აქ ჩერდება. მათ ჰგონიათ, რომ თუ ინგრედიენტები ახალია (დიდი ლექსიკური მარაგი) და ნაბიჯები სწორია (გრამატიკა უპრობლემოა), აუცილებლად შეძლებენ გემრიელი კერძის მომზადებას.

მაგრამ ნამდვილი „მზარეულის ოსტატები“ ხვდებიან, რომ კერძის წარმატებას ხშირად ის უხილავი რაღაცეები განაპირობებს: მომზადების ხელოვნება, შეკმაზვა და სტუმრის გემოვნების გაგება.

ეს არის კომუნიკაციის „შესაფერისობა“ ანუ „ტაქტი“. ის არ გულისხმობს, სწორად საუბრობთ თუ არა, არამედ იმას, კომფორტულად ჟღერს თუ არა თქვენი ნათქვამი, არის თუ არა ადეკვატური.

ავიღოთ უმარტივესი მაგალითი.

ახალნასწავლი ინგლისური ენის მქონე მეგობარი ხვდება ასაკოვან უცხოელ კლიენტს და ენთუზიაზმით ესალმება: „How are you?“

გრამატიკულად და ლექსიკურად ეს ფრაზა 100%-ით სწორია. მაგრამ ეს ჰგავს იმას, რომ პატივცემულ სტუმარს მაშინვე მიართვათ უბრალო კიტრის სალათი. მიუხედავად იმისა, რომ არაფერია მასში არასწორი, ის მაინც არ ჩანს საკმარისად ფორმალური, ზოგჯერ კი – ზედმეტად თავისუფალი. ასეთ სიტუაციაში, უფრო მოკრძალებული „How do you do?“ ჰგავს საგულდაგულოდ მომზადებულ აპეტაიზერს, რომელიც მყისიერად ამაღლებს მთელი სუფრის ტონს.

სწორი სიტყვების თქმა – ტექნიკაა; შესაფერისი სიტყვების თქმა კი – ხელოვნებაა.

ფრთხილად! თქვენი „საფირმო კერძი“ „კულინარიულ კოშმარად“ არ აქციოთ

კულტურათაშორისი კომუნიკაცია შორიდან მოსული სტუმრისთვის კერძის მომზადებას ჰგავს. თქვენ უნდა გესმოდეთ მისი გემოვნება და კულტურული ტაბუები, წინააღმდეგ შემთხვევაში, თქვენი „დელიკატესები“ მის თვალში, სავარაუდოდ, „კულინარიულ კოშმარად“ გადაიქცევა.

მე მომისმენია ერთი რეალური ამბავი:

ჩინური დელეგაცია იაპონიაში ვიზიტით იმყოფებოდა. უკან დაბრუნებისას, იაპონურმა მხარემ დელეგაციის ხელმძღვანელ ქალბატონს ულამაზესი „ენოტისებრი ძაღლის“ ფიგურა – ფაიფურის ნაკეთობა აჩუქა.

იაპონურმა მხარემ ჩათვალა, რომ ენოტისებრი ძაღლი იაპონურ კულტურაში ფულადი კეთილდღეობისა და წარმატებული ბიზნესის სიმბოლოა, შესანიშნავი კურთხევაა.

მაგრამ ჩინელი დელეგაციის ხელმძღვანელი გაოგნებული დარჩა. რადგან ჩვენს კულტურულ კონტექსტში „მელა“ ან „ენოტისებრი ძაღლი“ ხშირად ასოცირდება ისეთ ნეგატიურ სიტყვებთან, როგორიცაა „ცბიერი“ ან „მელიის სული“. კეთილგანწყობილი მილოცვა, კულტურული „შეკმაზვის“ განსხვავების გამო, კინაღამ შეურაცხყოფად იქცა.

ეს ჰგავს იმას, რომ გულმოდგინედ მიართვათ ძალიან ცხარე კერძი „მაო შუე ვანგი“ გუანდუნელ მეგობარს, რომელიც ცხარეს არ ჭამს. თქვენთვის ეს შეიძლება უმაღლესი დონის დელიკატესი იყოს, მაგრამ მან შესაძლოა სიცხარისგან ვერ ამოიღოს ხმა.

ხშირად კომუნიკაციის ბარიერი ენობრივი გაუგებრობიდან კი არ მოდის, არამედ კულტურული ფონის განსხვავებიდან. ჩვენ ხშირად გაუცნობიერებლად ვიყენებთ საკუთარ „რეცეპტებს“ (კულტურულ ჩვევებს) სხვებისთვის კერძების მოსამზადებლად, მაგრამ გვავიწყდება კითხვა: „რა გემო გიყვარს?“

როგორ გავხდეთ კომუნიკაციის „მთავარი მზარეული“?

მაშ, როგორ უნდა დავეუფლოთ კომუნიკაციის „მომზადების ხელოვნებას“, რათა ყოველი საუბარი ზუსტად ისეთი იყოს, როგორიც საჭიროა?

1. ნუ იქნებით მხოლოდ „ინგრედიენტების დამლაგებელი“, იყავით „კერძის შემფასებელი“. ნუ იდარდებთ მხოლოდ თქვენი შეხედულებების გადმოცემაზე, ისწავლეთ თანამოსაუბრის რეაქციების დაკვირვება. მისი მიკროგამოხატულება, პაუზა – ყველაფერი შეიძლება იყოს თქვენი „კერძის“ შეფასება. მეტი მოუსმინეთ, მეტი დააკვირდით, მეტი იგრძენით და ნელ-ნელა განავითარეთ თქვენი საკომუნიკაციო „გემოვნების კვირტები“.

2. გაიცანით თქვენი „სტუმარი“. ვინ გესაუბრებათ? ახლო მეგობარია თუ სერიოზული საქმიანი პარტნიორი? ახალგაზრდაა თუ უფროსი ასაკის? საუბარი თავისუფალ წვეულებაზე მიმდინარეობს თუ ოფიციალურ შეხვედრაზე? როგორც მზარეული სხვადასხვა სტუმრისთვის მენიუს ცვლის, ჩვენც უნდა მოვარგოთ ჩვენი კომუნიკაციის სტილი სხვადასხვა ადამიანსა და სიტუაციას.

3. გყავდეთ „AI დამხმარე მზარეული“. გლობალიზებულ სამყაროში შეუძლებელია, მსოფლიოს ყველა კულტურული „რეცეპტი“ ზეპირად იცოდეთ. მაგრამ საბედნიეროდ, ტექნოლოგიას შეუძლია დაგვეხმაროს.

წარმოიდგინეთ, რა კარგი იქნებოდა, თუ არსებობდა ინსტრუმენტი, რომელიც არა მხოლოდ „ინგრედიენტების“ (სიტყვების) თარგმნაში დაგეხმარებოდათ, არამედ გეტყოდათ, თუ რა გემო ექნებოდა ამ „კერძს“ (ამ ფრაზას) თანამოსაუბრის კულტურაში, ან რა „მომზადების ხელოვნება“ (ტონი) უნდა გამოგეყენებინათ მის წარმოსათქმელად?

სწორედ ამას აკეთებს Intent. ის არ არის მხოლოდ მთარგმნელი ინსტრუმენტი, არამედ უფრო კულტურის მცოდნე საკომუნიკაციო ასისტენტია. მისი ჩაშენებული ხელოვნური ინტელექტი ესმის დიალოგის ღრმა მნიშვნელობასა და კულტურულ კონტექსტს, გეხმარებათ თავიდან აიცილოთ გაუგებრობები, რომლებიც გამოწვეულია „კულტურულ განსხვავებებთან“ შეუსაბამობით, და უზრუნველყოფს, რომ თქვენი ყოველი ნათქვამი კომფორტულად და პატივისცემით მიიღოს თანამოსაუბრემ.

როდესაც მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხის ადამიანებთან გიწევთ ურთიერთობა, მიეცით საშუალება Lingogram-ს, გახდეს თქვენი „AI დამხმარე მზარეული“, რომელიც დაგეხმარებათ ყოველი კომუნიკაცია სასიამოვნო „კულინარიულ მოგზაურობად“ აქციოთ.

ბოლოს და ბოლოს, ენის საბოლოო მიზანი არ არის იმის დემონსტრირება, თუ რამდენი სიტყვა იცით, არამედ სხვა გულთან კავშირის დამყარებაა.

კომუნიკაციის ნამდვილი ოსტატი არ არის „ვუნდერკინდი“, რომელსაც უბადლო მეხსიერება აქვს, არამედ ის „გულისხმიერი ადამიანია“, რომელსაც სხვების გრძნობების გაგება შეუძლია.

ვისურვოთ, რომ ყველანი, ვინც მხოლოდ რეცეპტების დამახსოვრებას ვართ მიჩვეულები, გადავიზარდოთ „კომუნიკაციის მთავარ მზარეულებად“, რომლებსაც შეუძლიათ ენით მოამზადონ სითბო და ნდობა.