Waarom onthoud je Chinese karakters niet? Omdat je de verkeerde methode gebruikt

Heb je ooit deze ervaring gehad: je staart naar een Chinees karakter en het voelt alsof je naar een hoop betekenisloze streken kijkt, die je alleen maar door middel van eindeloos stampen in je hoofd kunt proppen? Vandaag onthouden, morgen weer vergeten. Honderden karakters geleerd, en als je dan een nieuw karakter ziet, voelt het nog steeds als een vreemde.

Dit gevoel is alsof je met geblinddoekte ogen leert koken.

Stel je voor, iemand gooit je een kookboek toe zo dik als een baksteen, met duizenden recepten. Ze zeggen tegen je: "Leer de ingrediënten en stappen van elk gerecht uit je hoofd." Dus begin je te stampen: "Kung Pao kip: kip, komkommer, pinda's, chilipepers...", en dan: "Yu Xiang Rou Si: varkensvlees, oorpaddestoelen, bamboescheuten, wortels..."

Je kunt misschien met moeite een paar gerechten onthouden, maar je zult nooit leren koken. Want je begrijpt de ingrediënten zelf helemaal niet. Je weet niet dat sojasaus zout is, azijn zuur, en chilipepers pittig. Daarom is elk gerecht voor jou een gloednieuw probleem dat je vanaf nul moet onthouden.

Velen van ons gebruiken deze 'recepten stampen'-methode, een nogal domme aanpak, om Chinese karakters te leren.

Stop met 'recepten stampen', word een 'meesterkok'

Een echte meesterkok vertrouwt niet op het uit zijn hoofd leren van recepten, maar op het begrijpen van ingrediënten. Hij weet dat 'vis' (鱼) heerlijk smaakt, en 'schaap' (羊) een uitgesproken aroma heeft; als je die twee combineert, krijg je het karakter 'xiān' (鲜), dat 'vers' of 'heerlijk' betekent. Hij begrijpt dat 'vuur' (火) staat voor hitte en koken, dus karakters zoals 'roosteren' (烤), 'roerbakken' (炒), en 'stoven' (炖) kunnen allemaal niet zonder vuur.

Chinese karakters zijn precies hetzelfde. Het is geen willekeurige verzameling streken, maar een intelligent systeem, opgebouwd uit 'ingrediënten' (basiscomponenten).

Bijvoorbeeld, als je 'mù' (木, hout) herkent, dan is dat net als het herkennen van het 'ingrediënt' hout. Voelt het dan nog vreemd als je 'lín' (林, bos) en 'sēn' (森, dicht bos) ziet? Je ziet in één oogopslag dat dit het beeld is van veel bomen die samenkomen.

Nog een voorbeeld: het karakter 'rén' (人, persoon). Als het leunt tegen 'mù' (木, hout), dan wordt het 'xiū' (休, rusten), een persoon die onder een boom rust – hoe beeldend! En wanneer een persoon zijn armen spreidt, alsof hij iets achter zich wil beschermen, dan wordt het 'bǎo' (保, beschermen).

Wanneer je Chinese karakters begint te ontleden met deze 'meesterkok-mentaliteit', zul je ontdekken dat leren geen pijnlijke memorisatie meer is, maar een interessant puzzelspel. Elk complex Chinees karakter is een 'creatief gerecht', samengesteld uit eenvoudige 'ingrediënten'. Je hoeft niet langer eindeloos te stampen, maar kunt door logica en verbeeldingskracht de verhalen erachter 'proeven' en begrijpen.

Van 'begrijpen' naar 'verbinden'

Zodra je deze methode onder de knie hebt, zijn Chinese karakters geen muur meer tussen jou en de Chinese wereld, maar een brug ernaartoe. Je zult ernaar verlangen om met deze zojuist 'ontcijferde' woorden te communiceren, om je gedachten te delen.

Maar op dit punt stuit je mogelijk op een nieuw 'kookboek' – de barrière van een andere taal. Vroeger, als we met buitenlanders wilden communiceren, moesten we ook, net als recepten, losse reisfrases en grammaticale regels uit het hoofd leren. Het proces was even pijnlijk, en de resultaten waren net zo mager.

Gelukkig leven we in een tijd waarin problemen op slimmere manieren kunnen worden opgelost.

Of het nu om leren of communiceren gaat, de sleutel ligt in het doorbreken van barrières en het focussen op verbinding. Wanneer je Chinese karakters met een nieuwe denkwijze begint te begrijpen, kun je net zo goed nieuwe tools gebruiken om je met de wereld te verbinden.

Dit is waarom tools zoals Lingogram zo inspirerend zijn. Het is een chat-app met ingebouwde AI-vertaling, waarmee je vrijelijk kunt communiceren met mensen overal ter wereld, in je moedertaal. Je hoeft niet langer een 'kookboek' van een andere taal uit je hoofd te stampen; de AI regelt die complexe 'kookstappen' voor je. Je hoeft je alleen nog maar te concentreren op de communicatie zelf – het delen van je verhaal, het begrijpen van de ideeën van de ander, en het opbouwen van echte verbindingen.

Dus, vergeet dat dikke 'kookboek'. Of je nu Chinese karakters leert of met de wereld communiceert, probeer een slimme 'meesterkok' te zijn – te begrijpen, te ontleden, te creëren, en vervolgens, te verbinden.