Waarom klink je na 10 jaar vreemde talen studeren nog steeds als een 'robot'?

Heb je dat gevoel wel eens?

Je hebt duidelijk jarenlang een vreemde taal gestudeerd, woordenboeken zijn grijs gelezen en grammaticaregels ken je op je duimpje. Maar als het er echt op aankomt om met een buitenlander te communiceren, is elk woord dat je zegt 'correct', maar de ander kijkt je verward aan; en wat de ander zegt, daarvan ken je elk woord, maar eenmaal aan elkaar geplakt, begrijp je er niets van.

Waarom is dat zo? Wat hebben we nu precies gemist?

Het antwoord is simpel: we hebben continu de 'handleiding van het spel' gelezen, maar zijn nooit echt het 'spel gaan spelen'.

Taal is geen regels, maar een spel

Stel je voor, een taal leren is net als het leren van een populair online spel.

Handboeken en woordenboeken zijn die dikke spelhandleidingen. Ze vertellen je de basisbeginselen: welke toets is voor springen, welke voor aanvallen. Dat is belangrijk, maar dat is alles.

Echte communicatie is echter de online multiplayer-modus binnengaan. Hier kom je allerlei spelers tegen, met hun eigen 'jargon', unieke tactieken en ongeschreven regels. Als je alleen de handleiding bij de hand hebt, word je waarschijnlijk genadeloos ingemaakt.

Laat ik je een waargebeurd verhaal vertellen.

Ik heb een vriend wiens moedertaal Spaans is, hij komt uit Colombia. Je zou kunnen zeggen dat hij een 'topspeler' is in het 'spel' Spaans. Later ging hij studeren in Argentinië. Hij dacht dat het slechts een andere 'server' was, en dat de regels wel hetzelfde zouden zijn, toch?

Het resultaat was dat hij op zijn eerste werkdag compleet verbouwereerd was.

Tijdens een training vroeg hij de manager wat te doen als een klant moeilijk deed. De manager antwoordde luchtig: "Mandá fruta."

Mijn vriend stond perplex. Mandá fruta betekent letterlijk "stuur fruit". Hij dacht: wat is dit voor een actie? Is de Argentijnse dienstverlening zo attent dat ze, als klanten ontevreden zijn, direct een fruitmand aan de deur bezorgen?

Natuurlijk niet. Binnen de Argentijnse 'spelregels' is Mandá fruta straattaal, wat betekent 'zeg maar wat om er vanaf te zijn'.

Zie je, zelfs moedertaalsprekers kunnen, als ze van plek veranderen, als een beginner verdwaald raken. Omdat ze de regels uit de 'handleiding' kennen, maar niet begrijpen hoe de spelers op deze 'server' echt spelen.

De 'ongeschreven regels' die de 'handleiding' je nooit zal leren

Elke taalomgeving heeft zijn unieke 'gameplay'. In Argentinië zijn er bijzonder veel van dit soort 'ongeschreven regels'.

1. Unieke 'toetsinstellingen': het gebruik van vos

Net zoals sommige spelers de 'springen'-toets liever van spatiebalk naar rechtermuisknop verplaatsen, gebruiken Argentijnen vrijwel nooit het tú (jij) dat we in de boeken leren, maar vos. De uitspraak en werkwoordsvervoegingen zijn compleet anders. Als je tú zegt, begrijpen ze je wel, maar ze zullen het zelf nooit zo zeggen. Dit is alsof je in het spel vasthoudt aan de standaardtoetsen, terwijl alle experts hun eigen aangepaste instellingen gebruiken.

2. Contextueel bepaalde 'verborgen vaardigheden'

Op een keer had een Argentijnse vriendin haar handen vol, gaf me een tas aan en vroeg: ¿Me tenés?

Ik was toen weer verbouwereerd. Tener betekent in de 'handleiding' 'bezitten'. Dus ze zei 'bezit jij mij?' Dat is wel heel vreemd!

Gelukkig raadde ik het door haar gebaren. In dit 'spelscenario' betekent ¿Me tenés? 'Kun je dit even voor me vasthouden?' Zie je, hetzelfde woord activeert in verschillende contexten compleet verschillende 'vaardigheden'.

Dit is de waarheid over taal: het is geen statische kennis, maar dynamische, levendige interactie.

De reden dat we ons als een robot voelen, is omdat onze hersenen vol zitten met rigide regels, maar we missen het begrip van dit levendige 'spelgevoel'. We zijn bang om fouten te maken, bang om niet 'standaard' te zijn, met als gevolg dat we het kostbaarste in communicatie verliezen – de connectie.

Hoe van 'groentje' een 'speler' worden?

Dus, wat moeten we doen? Moeten we per se tien jaar in een land wonen om hun 'spelregels' echt te leren?

Natuurlijk niet. De sleutel is het veranderen van onze leerhouding en het vinden van een goede 'oefenplek'.

Mentaal gezien moeten we onszelf van 'student' in 'speler' veranderen.

Stop met je afvragen 'of deze zin grammaticaal correct is', maar voel 'of deze zin hier wel authentiek klinkt'. Wees niet bang om fouten te maken, zie elke conversatie als een interessante ontdekkingstocht. Elk 'verkeerd woord' dat je zegt, kan net als het 'fruit sturen'-verhaal van mijn vriend, een interessant verhaal worden waardoor je de lokale cultuur beter leert kennen.

En wat betreft de keuze van de 'oefenplek' kunnen we de kracht van technologie benutten.

Vroeger waren we beperkt tot boeken en docenten. Maar nu kunnen we direct 'praktijksimulaties' ingaan. Stel je voor, als er een chatapp zou zijn die je niet alleen helpt vertalen, maar ook als een ervaren speler aan je zijde 'wegwijs kan maken'?

Dit is precies wat Intent doet.

Het is niet zomaar een vertaaltool, maar eerder een chatapp met een ingebouwde AI-taalpartner. Wanneer je communiceert met mensen over de hele wereld, kan het je helpen die 'ongeschreven regels' en culturele nuances te begrijpen die niet in de 'handleiding' staan. Het toont je geen kille, letterlijke vertalingen, maar de ware intentie (Intent) en emotie achter de woorden van de ander.

Het is als een 'helikopterview' die voor jou wordt geactiveerd, waardoor je, terwijl je met echte mensen oefent, direct uitleg van experts kunt krijgen en snel de essentie van het spel doorgrondt.

Laat taal geen muur meer zijn tussen jou en de wereld. Zie het als een leuk spel, durf te spelen, durf fouten te maken, durf verbinding te maken.

Echte vloeiendheid zit niet in hoe perfect je spreekt, maar in het zelfvertrouwen om te durven praten, en de vreugde van het maken van een echte connectie met anderen.

Klaar om je 'spel' te beginnen?

Probeer Intent nu en chat met de wereld.