Stop met zo ‘streng’ te zijn voor jezelf! Het echte geheim van een vreemde taal leren, is ‘mild zijn voor jezelf’.

Heb je dit gevoel wel eens gehad?

Elke dag dwing je jezelf woordjes te stampen, naar luisteroefeningen te luisteren, je planning zit bomvol. Zodra je een dag je taken niet hebt afgerond, voel je je een enorme mislukkeling. Als je ziet hoe snel anderen vooruitgaan, terwijl jij ter plaatse trappelt, slaat de angst toe.

We lijken allemaal in een vicieuze cirkel te zijn beland: hoe krampachtiger je je best doet, hoe pijnlijker het wordt; hoe meer je jezelf verwijt, hoe meer je wilt opgeven.

We denken altijd dat 'streng' zijn voor onszelf de enige weg naar succes is. Maar vandaag wil ik je een feit vertellen dat je opvattingen misschien op zijn kop zet: als het gaat om taalstudie, is de meest effectieve methode juist om te leren 'mild te zijn voor jezelf'.

Is jouw taalstudie een tuin of een woestenij?

Stel je voor dat je taalvaardigheid een tuin is. Je wilt dat die weelderig bloeit en vrucht draagt.

Nu heb je twee keuzes:

De eerste tuinman noemen we de 'strenge opzichter'. Hij gelooft heilig in 'harde meesters kweken goede leerlingen' en beheert de tuin als een militair regime. Elke dag meet hij met een liniaal hoeveel de planten zijn gegroeid, en zodra hij onkruid (fouten) ontdekt, trekt hij het woedend met wortel en al uit, en woelt en beschadigt zelfs de omliggende aarde. Ongeacht het weer dwingt hij water te geven en te bemesten, ervan overtuigd dat met genoeg inspanning de tuin wel zal verbeteren.

Het resultaat? De bodem raakt uitgeput, de planten zijn uitgeput en sterven bijna af, de hele tuin is gevuld met spanning en vermoeidheid.

De tweede tuinman noemen we de 'wijze boer'. Hij begrijpt dat de groei van planten een eigen ritme heeft. Eerst leert hij de eigenschappen van de grond (zichzelf) kennen, wetende wanneer hij water moet geven en wanneer de zon moet schijnen. Als hij onkruid ziet, verwijdert hij het voorzichtig en denkt hij na waarom het hier groeit; ligt het aan de grond of aan het water? Hij staat de tuin toe om te rusten op regenachtige dagen en geniet van de vitaliteit op zonnige dagen.

Het resultaat is dat deze tuin, in een ontspannen en plezierige sfeer, steeds weelderiger, gezonder en vitaler wordt.

Velen van ons zijn die 'strenge opzichter' geweest bij het leren van een vreemde taal. We behandelen onszelf als machines, drijven onszelf voortdurend op en zetten onszelf onder druk, maar we vergeten dat leren meer lijkt op een levendige vorm van cultiveren.

Waarom 'mishandelen' we onszelf onbewust?

Een 'wijze boer' zijn klinkt heel mooi, maar het is moeilijk in de praktijk. Want onze cultuur en maatschappij lijken altijd die 'strenge opzichter' te prijzen.

• We verwarren 'zelfkritiek' met 'ambitie'. Van jongs af aan is ons geleerd dat 'je alleen door afzien en hard werken tot de top behoort'. Zo zijn we gewend geraakt om kritiek te gebruiken om onszelf te motiveren, denkende dat ontspanning luiheid is, en aardig zijn voor jezelf een gebrek aan ambitie.
• We zijn bang dat 'mild zijn voor onszelf' ons zwak maakt. "Als ik te tolerant ben voor fouten, zal ik dan nooit vooruitgaan?" "Als ik vandaag rust, word ik dan niet ingehaald door anderen?" Deze angst zorgt ervoor dat we niet durven te stoppen.
• We verwarren 'gevoel' en 'actie'. Als we een fout maken, voelen we ons gefrustreerd en beschaamd. We hebben niet geleerd om vreedzaam met deze emoties samen te leven; in plaats daarvan worden we er meteen door overmand en raken we verstrikt in een negatieve spiraal van 'ik ben zo dom, ik kan niets goed doen'.

Maar de waarheid is:

Echte kracht zit niet in het nooit maken van fouten, maar in het vermogen om jezelf na een fout zachtaardig weer overeind te helpen.

Een wijze boer zal zijn inspanningen niet volledig afkeuren omdat er een paar sprietjes onkruid in de tuin groeien. Hij weet dat dit een normaal onderdeel van groei is. Hij heeft voldoende zelfvertrouwen en geduld om hiermee om te gaan.

Hoe word je de 'wijze boer' van je eigen taaltuin?

Probeer vanaf vandaag op een andere manier met je taalstudie om te gaan:

1. Zie 'fouten' als 'aanwijzingen'. Als je een woord verkeerd zegt of een grammaticale fout maakt, scheld jezelf dan niet meteen uit. Beschouw het als een interessante aanwijzing en vraag jezelf af: "Oh? Zo wordt het dus gebruikt, interessant." Fouten zijn geen bewijs van mislukking, maar een wegwijzer naar het juiste pad.
2. Behandel jezelf als een vriend. Als je vriend ontmoedigd is omdat hij iets verkeerds heeft gezegd, wat zou je dan doen? Je zou hem zeker aanmoedigen: "Geen probleem, dat is heel normaal, volgende keer let je er gewoon op!" Praat nu op dezelfde manier met jezelf.
3. Creëer een 'veilige' oefenomgeving voor jezelf. Leren vereist oefening, en nog belangrijker, een omgeving waar je niet bang bent om fouten te maken. Net zoals een wijze boer een kas bouwt voor tere jonge plantjes, kun jij een veilig oefenterrein voor jezelf vinden. Als je bijvoorbeeld graag met buitenlanders wilt praten, maar bang bent dat het ongemakkelijk wordt als je het niet goed doet, probeer dan hulpmiddelen zoals Intent. De ingebouwde AI-vertaling helpt je vloeiend te communiceren, waardoor je zelfvertrouwen opbouwt in ontspannen, echte gesprekken, zonder je zorgen te maken dat fouten de communicatie onderbreken.
4. Vier elk 'klein spruitje'. Fixeer je niet alleen op het verre doel van 'vloeiend spreken'. Nog een woord onthouden, een liedtekst begrijpen, of het aandurven om een zin te zeggen... dit zijn allemaal 'nieuwe scheuten' die gevierd mogen worden. Juist deze kleine vooruitgang zal uiteindelijk uitmonden in een bloeiende tuin.

Ware groei komt voort uit geduld en welwillendheid, niet uit kritiek en zelfkwelling.

Stop vanaf nu met die 'strenge opzichter' te zijn. Wees de wijze boer van je eigen taaltuin en bewater haar met zachtaardigheid en geduld. Je zult ontdekken dat wanneer je echt 'mild bent voor jezelf', je taalvaardigheid met een ongekende snelheid zal floreren.