Stop met de vraag "Welke taal is het moeilijkst om te leren?" – die vraag is vanaf het begin al verkeerd gesteld.

Voordat veel mensen beginnen met het leren van een taal, worstelen ze vaak met één vraag: moet ik Chinees, Japans of Koreaans leren, en welke is nu eigenlijk het moeilijkst?

Mensen zoeken online naar allerlei "moeilijkheidsranglijsten" en lezen analyses van experts over grammatica, uitspraak en Chinese karakters, alsof ze een complexe wiskundige opgave oplossen in een poging de minst inspannende weg te vinden.

Maar ik wil je dit vertellen: die vraag is vanaf het begin al verkeerd gesteld.

Een taal kiezen, is als het kiezen van een berg die je wilt beklimmen

Stel je voor: een taal leren is net als het uitkiezen van een berg om te beklimmen.

Iemand vertelt je dat Berg A een vlak pad heeft en in 600 uur te beklimmen is; Berg B wat steiler is en 2200 uur kost; en Berg C een gevaarlijke piek is die misschien wel tienduizenden uren in beslag neemt.

Welke zou je kiezen?

Veel mensen zouden instinctief Berg A kiezen, omdat die "het eenvoudigst" is. Maar als je de landschappen langs Berg A helemaal niet mooi vindt, er geen bloemen of planten zijn die je aanspreken, geen vogels of dieren die je nieuwsgierigheid wekken, zou je dan echt die 600 uur vol kunnen houden? Waarschijnlijk voelt elke stap als het voltooien van een taak, saai en eindeloos.

Kijk nu eens naar Berg C. Hoewel deze hoog en gevaarlijk is, zijn de zonsopgangen daar precies wat je altijd al hebt willen zien, de legendes van de berg fascineren je en je kunt niet wachten om het uitzicht vanaf de top te zien.

Dan is de beklimming zelf geen kwelling meer. Je zult enthousiast de route bestuderen, genieten van elk moment van inspanning en zelfs de ruige, stenige paden vol plezier vinden. Omdat je een licht in je hart hebt en het landschap voor ogen.

Wat je echt voortstuwt, is "passie", niet "eenvoud"

Hetzelfde geldt voor het leren van een taal. Die honderden of duizenden uren studietijd op zich hebben geen betekenis. Wat er echt toe doet, is wat je in al die lange uren blijft motiveren?

Zijn het Koreaanse drama's en K-popidolen waar je geen genoeg van kunt krijgen? Is het Japanse anime en literatuur die je bloed sneller doen stromen? Of is het de Chinese geschiedenis en cultuur die je diep fascineert?

Dit is de vraag die je jezelf echt moet stellen.

Maak je niet langer druk over welke taal de meest tongbrekende uitspraak heeft of de meest complexe grammatica. Dit zijn slechts de "terreinobstakels" op de weg. Zolang je maar genoeg passie hebt voor het "landschap", zul je altijd een manier vinden om de obstakels te overwinnen.

Wanneer je de songteksten van een band gaat bestuderen omdat je ze leuk vindt, of actief onbekende woorden opzoekt omdat je een film wilt begrijpen, is leren niet langer "leren", maar een plezierige ontdekkingstocht.

Je zult merken dat die duizenden uren die eens onbereikbaar leken, onbewust zijn opgebouwd terwijl je aflevering na aflevering van een serie keek en nummer na nummer luisterde.

Laat je keuze niet gijzelen door "moeilijkheid"

Dus, vergeet die "moeilijkheidsranglijsten" maar.

1. Vraag je hart: Welke cultuur spreekt je het meest aan? Welke films, muziek, gerechten of levensstijl van een bepaald land maken je enthousiast zodra je eraan denkt?
2. Kies je passie: Kies degene die je het meest aanspreekt. Wees niet bang dat het "moeilijk" is, want passie geeft je een onuitputtelijke energiebron.
3. Geniet van de reis: Maak van leren een onderdeel van je leven. Vertel jezelf met volle overtuiging dat de 600 uur anime die je kijkt geen verspilling van tijd is, maar een diepgaande "Japanse oefening".

De ware beloning is niet een extra regel op je cv met "vloeiend in taal X", maar dat je tijdens dit proces een geheel nieuwe wereld voor jezelf hebt geopend.

En wanneer je klaar bent om echte gesprekken aan te gaan en vrienden te maken met mensen uit dat land, kunnen tools zoals Lingogram je helpen. Het kan je gesprekken in realtime vertalen, zodat je niet hoeft te wachten op die "perfecte" dag en meteen kunt beginnen te genieten van de vreugde van communicatie over taalbarrières heen.

Uiteindelijk zul je begrijpen dat taal geen fort is om te "veroveren", maar een brug om te "verbinden".

Kies nu opnieuw je berg – niet de laagste, maar degene met het mooiste uitzicht.