Hier is de vertaling van de tekst naar het Nederlands:
Op je 16e, ben je bekwaam genoeg om de toekomst van het land te bepalen? De Duitsers zijn hier al compleet over verdeeld.
Heb je dit gevoel wel eens gehad?
Volwassenen bespreken aan tafel altijd de "belangrijke zaken" – huizenprijzen, beleid, internationale betrekkingen. En jij, als jongere, hebt in je hart talloze ideeën, zoals bezorgdheid over milieukwesties of onvrede over het onderwijssysteem, maar zodra je iets zegt, krijg je steevast te horen: "Je bent nog jong, je snapt het niet."
Het is alsof er een onzichtbare lijn is die de grens trekt tussen "volwassenen" en "kinderen". Aan deze kant van de lijn mag je je nergens mee bemoeien; aan de andere kant staan de vanzelfsprekende besluitvormers.
Maar waar moet deze lijn dan precies worden getrokken? Op 18 jaar, 20 jaar, of... 16 jaar?
Onlangs is er in Duitsland een hevige discussie ontstaan over deze kwestie: of de stemgerechtigde leeftijd moet worden verlaagd van 18 naar 16 jaar.
Een debat over de "familiesleutel"
We kunnen een land voorstellen als een groot gezin, en het stemrecht als een "familiesleutel".
Vroeger was deze sleutel uitsluitend in handen van de "ouders" (oudere burgers). Zij bepaalden alles in huis: de inrichtingsstijl (stadsplanning), de kosten voor water en elektriciteit (overheidsbegroting), en zelfs hoe koud de airconditioning mocht staan (milieubeleid).
Terwijl de "kinderen" van het gezin (de jongere generatie) hier ook woonden, en hier de komende decennia zouden leven, hadden zij geen sleutel. Zij moesten passief de beslissingen van de ouders accepteren.
Maar nu pikken de "kinderen" het niet langer.
Wereldwijde jongeren, vertegenwoordigd door "klimaatactiviste" Greta Thunberg, hebben met hun acties bewezen hoeveel ze om de toekomst van hun "huis" geven. Ze gingen de straat op en riepen op tot aandacht voor klimaatverandering – immers, als het "huis" in de toekomst door beslissingen van volwassenen steeds warmer wordt, zijn zij het die er het langst in moeten wonen en er het meest onder zullen lijden.
Uit een onderzoek uit 2019 bleek dat meer dan 40% van de Duitse jongeren "zeer geïnteresseerd" is in politiek. Ze zijn niet langer een generatie die "politiek ongeïnteresseerd" is.
Dus stelden enkele ruimdenkende "ouders" (zoals de Duitse Groenen en de SPD) voor: "Waarom geven we de sleutel niet ook aan de 16-jarigen? Als ze zo begaan zijn met dit huis, moeten ze ook een stem krijgen."
Dit voorstel liet de gemoederen onmiddellijk hoog oplopen tijdens de "familiebijeenkomst".
De tegenstandende "ouders" waren bezorgd: "16 jaar? Hebben ze er wel echt goed over nagedacht? Laten ze zich niet misleiden? Zullen ze niet alleen maar aan feesten denken (onverantwoord stemmen) en het huis er een puinhoop van maken?"
Klinkt dit bekend? Dit is precies de geüpgradede versie van "je bent nog te jong, je snapt het niet."
Het recht om de toekomst te bepalen, is nooit vanzelfsprekend geweest
Interessant is dat de normen voor "wie de sleutel in handen mag hebben" in de geschiedenis voortdurend zijn veranderd.
In het 19e-eeuwse Duitse Keizerrijk hadden alleen mannen boven de 25 stemrecht, wat slechts 20% van de totale bevolking uitmaakte. Later vochten ook vrouwen voor dit recht. Nog later, in 1970, werd de stemleeftijd verlaagd van 20 naar 18 jaar.
Zie je, de zogenaamde "volwassenheid" is nooit een vaststaand fysiologisch criterium geweest, maar eerder een voortdurend evoluerende maatschappelijke consensus.
Een democratieonderzoeker merkte haarscherp op: "De kwestie van stemrecht is in wezen een machtsstrijd."
De politieke partijen die voorstander zijn van het verlagen van de leeftijd, hopen natuurlijk de stemmen van jongeren te winnen. Maar de diepere betekenis is dat wanneer een samenleving begint te discussiëren over "of 16-jarigen stemrecht moeten krijgen", het eigenlijk een fundamentele vraag opnieuw overweegt:
Vertrouwen we onze volgende generatie eigenlijk wel?
In plaats van te vragen "Ben je er klaar voor?", geef hem verantwoordelijkheid zodat hij zich kan voorbereiden
Terug naar de metafoor van de "familiesleutel".
Waar we ons zorgen over maken, is dat 16-jarigen de sleutel zullen misbruiken zodra ze die krijgen. Maar hebben we wel eens aan een andere mogelijkheid gedacht?
Juist door hem de sleutel te geven, begint hij pas echt te leren hoe hij de verantwoordelijkheid van een "gezinslid" moet dragen.
Wanneer hij weet dat zijn stem invloed kan hebben op de omgeving van de buurt of de middelen van scholen, zal hij meer gemotiveerd zijn om zich te verdiepen in deze kwesties, na te denken en te oordelen. Rechten leiden tot verantwoordelijkheid. Vertrouwen is op zichzelf de beste vorm van onderwijs.
De kern van het probleem ligt dus misschien niet in "of 16-jarigen volwassen genoeg zijn", maar eerder in "of wij bereid zijn hen volwassener te maken door hen rechten te geven".
Deze discussie in Duitsland is eigenlijk een kwestie waar de hele wereld mee te maken heeft. Het gaat niet alleen om een stem, maar ook om hoe we naar de toekomst kijken en hoe we samenwerken met de jongeren die die toekomst creëren.
En in dit tijdperk van globalisering is het belangrijker dan ooit om de stemmen van ver te begrijpen en deel te nemen aan wereldwijde discussies. Gelukkig doorbreekt technologie barrières. Bijvoorbeeld, chattools zoals Intent met ingebouwde AI-vertaling stellen je in staat om gemakkelijk te communiceren met vrienden over de hele wereld, of het nu gaat om het bespreken van het Duitse stemrecht of het delen van je visie op de toekomst.
De toekomst behoort immers niet toe aan één enkel land of één generatie. Pas wanneer we elkaar kunnen begrijpen, wordt deze wereld echt ons gemeenschappelijke thuis.