Waarom je Engels 'vlekkeloos' is, maar moedertaalsprekers hun hoofd schudden?

Heb je dit weleens meegemaakt?

Je praat met buitenlandse vrienden, en je zegt elk woord correct, je grammatica is perfect, maar de uitdrukking op hun gezicht wordt wat vreemd en de sfeer daalt onmiddellijk tot het vriespunt.

Of je stuurt met een vertaalsoftware een bericht dat je zelf als zeer authentiek beschouwde, en het antwoord van de ander is: "Sorry, what do you mean?"

We denken vaak dat het leren van een vreemde taal neerkomt op het uit het hoofd leren van woorden en het onthouden van grammatica, alsof je een machine in elkaar zet: als de onderdelen kloppen, werkt hij. Maar we negeren het belangrijkste punt: communicatie is geen machine in elkaar zetten, maar een gerecht bereiden.

Het geheim van communicatie zit niet in de 'ingrediënten', maar in de 'garing'

Stel je voor, je bent een chef-kok.

• Woordenschat, dat zijn de ingrediënten in je handen: rundvlees, aardappelen, tomaten.
• Grammatica, dat zijn de basiskookstappen: eerst olie, dan ui, gember en knoflook.

De meeste mensen stoppen hier met leren. Ze denken dat zolang de ingrediënten vers zijn (grote woordenschat) en de stappen correct (grammatica is in orde), ze zeker een heerlijk gerecht kunnen maken.

Maar echte 'meesterkoks' begrijpen dat het succes van een gerecht vaak wordt bepaald door onzichtbare zaken: de juiste garing, de kruiding, en het begrip van de smaak van de eter.

Dit is de 'gepastheid' in communicatie. Het gaat er niet om of wat je zegt 'correct' is, maar of het 'comfortabel' en 'passend' is.

Neem het eenvoudigste voorbeeld.

Een vriend die net Engels leert, begroet een oudere buitenlandse klant enthousiast met: "How are you?"

Grammaticaal en lexicaal is deze zin 100% correct. Maar dit is alsof je, wanneer je een vooraanstaande gast ontvangt, direct een bordje huiselijke kost (denk aan '拍黄瓜' - geplette komkommer) voorschotelt. Hoewel het niet verkeerd is, voelt het toch onvoldoende formeel, zelfs wat te nonchalant. In zo'n situatie is een meer gedegen "How do you do?" pas echt de zorgvuldig bereide amuse, die de sfeer van het hele banket onmiddellijk verhoogt.

Het 'juiste' zeggen is techniek; het 'gepaste' zeggen is kunst.

Pas op! Maak van je 'specialiteit' geen 'gerecht uit de hel'

Interculturele communicatie is als koken voor een gast van ver. Je moet zijn smaak en culturele taboes kennen, anders kan jouw 'delicatesse' in zijn ogen gemakkelijk een 'gerecht uit de hel' worden.

Ik hoorde een waargebeurd verhaal:

Een Chinese delegatie bezocht Japan. Bij terugkeer gaf de Japanse partij de vrouwelijke delegatieleider een prachtig porseleinen beeldje van een "tanuki" (wasbeerhond).

De Japanners vonden dat de tanuki in de Japanse cultuur welvaart en zakelijk succes symboliseert, een uitstekende zegen.

Maar het gezicht van de Chinese leider was vol verbijstering. Want in onze culturele context worden "vossen" of "tanuki" vaak geassocieerd met negatieve termen zoals "sluw" of "vixen/verleidster". Een goedbedoelde zegen dreigde, door culturele 'smaakverschillen', bijna een belediging te worden.

Dit is alsof je enthousiast een pittige Maoxuewang (een pittige 'bloed- en ingewanden' hotpot) serveert aan een Kantonese vriend die geen pittig eten lust. Jij vindt het een topdelicatesse, maar hij kan misschien van de pittigheid niets meer zeggen.

Vaak komt de communicatiebarrière niet voort uit taalproblemen, maar uit een culturele kloof. We gebruiken onbewust onze eigen 'recepten' (culturele gewoonten) om voor anderen te koken, maar vergeten te vragen: "Welke smaak vind jij lekker?"

Hoe word je een communicatie 'meesterkok'?

Hoe kunnen we de 'garing' in communicatie beheersen, zodat elk gesprek perfect verloopt?

1. Wees niet alleen een 'bijgerechtbereider', maar een 'gerechtenproever'. Focus niet alleen op het uiten van je eigen mening, maar leer ook de reactie van de ander te observeren. Een micro-expressie, een pauze, het kan allemaal een beoordeling zijn van jouw 'gerecht'. Luister, kijk en voel meer, en ontwikkel langzaam je 'smaakpapillen' voor communicatie.

2. Ken je 'eters'. Wie is de persoon met wie je praat? Een goede vriend, of een serieuze zakenpartner? Een jongere, of een oudere? Is de setting een informeel feestje of een formele vergadering? Net zoals een chef-kok het menu aanpast voor verschillende gasten, moeten wij onze communicatiestijl aanpassen aan verschillende doelgroepen en situaties.

3. Heb een 'AI-souschef'. In de geglobaliseerde wereld van vandaag is het onmogelijk om elk cultureel 'receptenboek' ter wereld tot in de puntjes te beheersen. Maar gelukkig kan technologie ons helpen.

Stel je voor, wat zou het mooi zijn als er een tool was die je niet alleen helpt met het vertalen van 'ingrediënten' (woorden), maar je ook vertelt hoe dit 'gerecht' (deze zin) smaakt in de cultuur van de ander, en met welke 'toonzetting' (toon) je het moet zeggen?

Dit is precies wat Intent doet. Het is niet zomaar een vertaaltool, maar eerder een communicatieassistent die cultuur begrijpt. De ingebouwde AI kan de diepere betekenis en culturele achtergrond van een gesprek begrijpen, waardoor je misverstanden door 'cultuurverschillen' kunt vermijden en ervoor kunt zorgen dat elke zin die je voorschotelt, de ander comfortabel en gerespecteerd laat voelen.

Als je met mensen van over de hele wereld moet communiceren, laat Lingogram dan je 'AI-souschef' zijn, en help je elke communicatie om te toveren tot een plezierige 'culinaire reis'.

Uiteindelijk is het ultieme doel van taal niet om te laten zien hoeveel woorden je kent, maar om verbinding te maken met een ander hart.

Een echte communicatie-expert is geen 'studiebol' met een uitzonderlijk geheugen, maar iemand met een warm hart die menselijke gevoelens aanvoelt.

Mogen we allemaal van een 'leerling' die alleen recepten uit zijn hoofd leert, uitgroeien tot een 'communicatie meesterkok' die met taal warmte en vertrouwen kan bereiden.