உங்களையே இவ்வளவு 'கடுமையாக' நடத்தாதீர்கள்! வெளிநாட்டு மொழி கற்கும் உண்மையான ரகசியம், 'உங்களை நீங்களே விடுவிப்பது' தான்

இப்படி ஒரு உணர்வு உங்களுக்குள் ஏற்பட்டிருக்கிறதா?

ஒவ்வொரு நாளும் உங்களை வார்த்தைகளை மனப்பாடம் செய்யவும், கேட்டல் திறனைப் பயிற்சி செய்யவும் கட்டாயப்படுத்துகிறீர்கள், உங்கள் அட்டவணை முழுமையாக நிரம்பி வழிகிறது. ஒரு நாள் ஒரு பணியை முடிக்கவில்லை என்றாலும், நீங்கள் மிகவும் தோல்வியடைந்ததாக உணர்கிறீர்கள். மற்றவர்கள் மிக வேகமாக முன்னேறுவதைப் பார்த்து, நீங்கள் அதே இடத்தில் தேங்கி நிற்பதாக உணரும்போது, உங்களுக்குள் ஒருவித பதட்டம் உருவாகிறது.

நாம் அனைவரும் ஒரு விசித்திரமான சுழற்சியில் சிக்கியிருப்பதாகத் தெரிகிறது: நீங்கள் எவ்வளவு கடுமையாக முயற்சிக்கிறீர்களோ, அவ்வளவு வேதனைப்படுகிறீர்கள்; எவ்வளவு அதிகமாக உங்களை நீங்களே குற்றம் சாட்டுகிறீர்களோ, அவ்வளவு அதிகமாக நீங்கள் கைவிட விரும்புகிறீர்கள்.

உங்களுக்கு நீங்களே 'கடுமையாக' இருப்பதுதான் வெற்றிக்கு ஒரே வழி என்று நாம் எப்போதும் நினைக்கிறோம். ஆனால் இன்று, உங்கள் புரிதலை மாற்றும் ஒரு உண்மையை நான் உங்களுக்குச் சொல்ல விரும்புகிறேன்: மொழி கற்றல் விஷயத்தில், மிகவும் பயனுள்ள முறை, சரியாக 'உங்களை நீங்களே விடுவிப்பது' தான்.

உங்கள் மொழி கற்றல் ஒரு தோட்டமா, அல்லது ஒரு தரிசு நிலமா?

உங்கள் மொழித்திறன் ஒரு தோட்டம் என்று கற்பனை செய்து பாருங்கள். நீங்கள் அதை பூச்செடிகள் செழித்து, பழங்கள் காய்த்து குலுங்க விரும்புகிறீர்கள்.

இப்போது, உங்களுக்கு இரண்டு தேர்வுகள் உள்ளன:

முதல் தோட்டக்காரர், அவரை நாம் 'கடுமையான மேற்பார்வையாளர்' என்று அழைப்போம். 'கடுமையான ஆசிரியர்களே சிறந்த மாணவர்களை உருவாக்குகிறார்கள்' என்று அவர் உறுதியாக நம்புகிறார், மேலும் தோட்டத்தை இராணுவக் கட்டுப்பாடுடன் நிர்வகிக்கிறார். ஒவ்வொரு நாளும் அவர் ஒரு அளவுகோல் கொண்டு தாவரங்கள் எவ்வளவு வளர்ந்தன என்று அளக்கிறார், மேலும் களைகளை (தவறுகள்) கண்டவுடன், கோபமாக வேரோடு பிடுங்குகிறார், சுற்றியுள்ள மண்ணையும் கூட சேதப்படுத்துகிறார். நல்ல வானிலை இருந்தாலும் இல்லாவிட்டாலும், அவர் கட்டாயமாக தண்ணீர் ஊற்றுகிறார், உரம் போடுகிறார், போதுமான முயற்சி செய்தால் தோட்டம் நிச்சயம் சரியாகிவிடும் என்று உறுதியாக நம்புகிறார்.

விளைவு என்ன? மண் மேலும் மேலும் வளம் குன்றி, தாவரங்கள் வாடி வதங்கி சாகும் தருவாயில் உள்ளன, முழு தோட்டமும் பதட்டத்தாலும் சோர்வாலும் நிறைந்துள்ளது.

இரண்டாவது தோட்டக்காரர், அவரை நாம் 'புத்திசாலித்தனமான விவசாயி' என்று அழைப்போம். தாவரங்களின் வளர்ச்சிக்கு அதன் சொந்த தாளம் உண்டு என்பதை அவர் புரிந்துகொள்கிறார். அவர் முதலில் மண்ணின் பண்புகளை (உங்களை நீங்களே புரிந்துகொள்வது) புரிந்துகொள்வார், எப்போது தண்ணீர் ஊற்ற வேண்டும், எப்போது சூரிய ஒளியில் காய வைக்க வேண்டும் என்று அறிவார். களைகளைக் கண்டால், அவர் மெதுவாக அவற்றை அகற்றி, ஏன் இங்கே களைகள் வளர்கின்றன, மண்ணிலோ அல்லது நீரிலோ ஏதேனும் பிரச்சனை உள்ளதா என்று சிந்திப்பார். மழை நாட்களில் தோட்டம் ஓய்வெடுக்க அவர் அனுமதிக்கிறார், மேலும் சூரிய ஒளி நிறைந்த நாட்களில் அதன் உற்சாகமான வளர்ச்சியை அவர் அனுபவிக்கிறார்.

விளைவாக, இந்த தோட்டம் ஒரு நிம்மதியான, மகிழ்ச்சியான சூழலில், மேலும் செழிப்பாகவும், ஆரோக்கியமாகவும், உயிர் சக்தியுடனும் வளர்ந்தது.

நம்மில் பலர் வெளிநாட்டு மொழி கற்கும் போது, அந்த 'கடுமையான மேற்பார்வையாளர்' ஆகிவிடுகிறோம். நம்மை ஒரு இயந்திரமாக நினைத்து, தொடர்ந்து நம்மைத் தூண்டி, அழுத்தம் கொடுக்கிறோம், ஆனால், கற்றல் என்பது உயிர் துடிப்புள்ள ஒரு உழவு என்பதை மறந்துவிடுகிறோம்.

ஏன் நாம் எப்போதும் நம்மையறியாமல் நம்மை 'துன்புறுத்துகிறோம்'?

ஒரு 'புத்திசாலித்தனமான விவசாயி' ஆவது அழகாகத் தோன்றுகிறது, ஆனால் அதைச் செய்வது கடினம். ஏனென்றால், நமது கலாச்சாரமும் சமூகமும் எப்போதும் அந்த 'கடுமையான மேற்பார்வையாளரை' புகழ்ந்து பேசுகின்றன.

• நாம் 'சுயகுற்றம் சாட்டுதலை' 'முன்னேற்றத்திற்கான ஆர்வம்' என்று தவறாகப் புரிந்துகொள்கிறோம். சிறுவயதிலிருந்தே, 'கஷ்டப்பட்டால்தான் பலன் கிடைக்கும்' அல்லது 'துன்பப்படாமல் இன்பமில்லை' என்று நமக்குக் கற்பிக்கப்படுகிறது. அதனால், நம்மை விமர்சிப்பதன் மூலம் நம்மை ஊக்குவிக்கப் பழகிவிட்டோம், ஓய்வெடுப்பது சோம்பல் என்றும், உங்களுக்கு நீங்களே கருணை காட்டுவது முன்னேற்றத்தை நாடாதது என்றும் நினைக்கிறோம்.
• 'உங்களுக்கு நீங்களே கருணை காட்டுவது' நம்மை பலவீனப்படுத்தும் என்று நாம் அஞ்சுகிறோம். "தவறுகளை நான் மிகவும் பொறுத்துக்கொண்டால், நான் ஒருபோதும் முன்னேற மாட்டேனா?" "நான் இன்று ஓய்வெடுத்தால், மற்றவர்களால் நான் கடந்து செல்லப்படுவேனா?" இந்த பயம், நம்மை நிற்கவிடாமல் செய்கிறது.
• நாம் 'உணர்வுகளையும்' 'செயல்களையும்' குழப்பிக் கொள்கிறோம். நாம் தவறு செய்யும்போது, சோர்வாகவும், வெட்கமாகவும் உணர்கிறோம். இந்த உணர்வுகளுடன் அமைதியாக வாழ நாம் கற்றுக்கொள்ளவில்லை, மாறாக, உடனடியாக அவற்றால் சிக்கிக்கொண்டு, "நான் மிகவும் முட்டாள், நான் எதையும் சரியாக செய்ய மாட்டேன்" என்ற எதிர்மறை சுழற்சியில் விழுகிறோம்.

ஆனால் உண்மை இதுதான்:

உண்மையான வலிமை, ஒருபோதும் தவறு செய்யாதது அல்ல, மாறாக, தவறு செய்த பிறகு, மெதுவாக உங்களை நீங்களே தூக்கிவிடக்கூடிய திறன் கொண்டிருப்பதுதான்.

ஒரு புத்திசாலித்தனமான விவசாயி, தனது தோட்டத்தில் சில களைகள் வளர்ந்ததால் தனது முயற்சிகளை முழுமையாக மறுக்க மாட்டார். இது வளர்ச்சியின் இயல்பான நிலை என்பதை அவர் அறிவார். அவர் இதற்குப் போதுமான தன்னம்பிக்கையும் பொறுமையும் கொண்டிருக்கிறார்.

உங்கள் மொழித் தோட்டத்தின் 'புத்திசாலித்தனமான விவசாயி' ஆவது எப்படி?

இன்றிலிருந்து, உங்கள் மொழி கற்றலை வேறு விதமாக அணுக முயற்சிக்கவும்:

1. 'தவறுகளை' 'குறிப்புகளாக' பாருங்கள். நீங்கள் ஒரு வார்த்தையை தவறாகச் சொன்னாலோ அல்லது இலக்கணத்தைப் பிழையாகப் பயன்படுத்தினாலோ, உடனடியாக உங்களை நீங்களே திட்டாதீர்கள். அதை ஒரு சுவாரஸ்யமான குறிப்பாகக் கருதி, உங்களையே கேளுங்கள்: "ஓ? இங்கே இதை இப்படித்தான் பயன்படுத்த வேண்டும், இது சுவாரஸ்யமாக இருக்கிறதே." தவறுகள் தோல்வியின் ஆதாரம் அல்ல, அவை சரியான பாதைக்கான சாலை அடையாளங்கள்.
2. நண்பர்களை நடத்துவது போல் உங்களை நீங்களே நடத்துங்கள். உங்கள் நண்பர் ஒரு வார்த்தையை தவறாகச் சொல்லி மனம் உடைந்து போனால், நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்? நீங்கள் நிச்சயமாக அவரை ஊக்குவிப்பீர்கள்: "பரவாயில்லை, இது இயல்பானதுதான், அடுத்த முறை கவனமாக இரு!" இப்போது, அதே வழியில் உங்களுடன் பேசுங்கள்.
3. உங்களுக்காக ஒரு 'பாதுகாப்பான' பயிற்சிச் சூழலை உருவாக்குங்கள். கற்றலுக்குப் பயிற்சி தேவை, மேலும் தவறு செய்வதற்குப் பயமில்லாத சூழல் அதைவிட முக்கியம். புத்திசாலித்தனமான விவசாயி மென்மையான நாற்றுகளுக்காக ஒரு பசுமை இல்லத்தை உருவாக்குவது போல, உங்களுக்காக ஒரு பாதுகாப்பான பயிற்சி மைதானத்தைக் கண்டறியலாம். உதாரணமாக, நீங்கள் வெளிநாட்டவர்களுடன் பேச விரும்புகிறீர்கள், ஆனால் தவறாகப் பேசினால் சங்கடமாக இருக்கும் என்று பயப்படுகிறீர்கள் என்றால், Intent போன்ற ஒரு கருவியைப் பயன்படுத்தலாம். அதன் உள்ளமைக்கப்பட்ட AI மொழிபெயர்ப்பு, நீங்கள் சரளமாக வெளிப்படுத்த உதவுகிறது, மேலும் தவறு செய்வதால் தொடர்பு தடைபடும் என்ற கவலை இல்லாமல், நிம்மதியான உண்மையான உரையாடல்களில் நம்பிக்கையை வளர்த்துக்கொள்ள உதவுகிறது.
4. ஒவ்வொரு 'சிறு மொட்டையும்' கொண்டாடுங்கள். 'சரளமாகப் பேசுவது' என்ற தொலைதூர இலக்கை மட்டும் பார்த்துக் கொண்டிருக்காதீர்கள். இன்று ஒரு வார்த்தையை அதிகமாக மனப்பாடம் செய்வது, ஒரு பாடலின் வரியைப் புரிந்துகொள்வது, ஒரு வாக்கியத்தைப் பேசத் துணிவது... இவையனைத்தும் கொண்டாடப்பட வேண்டிய 'புதிய மொட்டுகள்'. இந்த சிறிய முன்னேற்றங்கள்தான், இறுதியில் ஒரு செழிப்பான தோட்டமாக மாறும்.

உண்மையான வளர்ச்சி, பொறுமையாலும் நல்லெண்ணத்தாலும் வருகிறது, கடுமையான விமர்சனத்தாலும், உள் மோதலாலும் அல்ல.

இப்போதிருந்து, அந்த 'கடுமையான மேற்பார்வையாளராக' இருக்காதீர்கள். உங்கள் மொழித் தோட்டத்தின் புத்திசாலித்தனமான விவசாயியாக இருங்கள், அதை மென்மையாகவும் பொறுமையாகவும் வளர்க்கவும். நீங்கள் உண்மையிலேயே 'உங்களை நீங்களே விடுவிக்கும்போது', உங்கள் மொழித் திறன், முன்னெப்போதையும் விட வேகமாக, செழித்து வளரும் என்பதை நீங்கள் காண்பீர்கள்.