ทำไมคุณถึงจำอักษรจีนไม่ได้? เพราะคุณใช้วิธีที่ผิด

คุณเคยมีประสบการณ์แบบนี้ไหม: จ้องมองอักษรจีนตัวหนึ่ง แล้วรู้สึกเหมือนกำลังมองกลุ่มเส้นขีดที่ไร้ความหมาย ทำได้แค่ท่องจำแบบนกแก้วนกขุนทองเพื่อยัดมันเข้าไปในสมอง? วันนี้จำได้ พรุ่งนี้ลืม เรียนไปแล้วหลายร้อยตัว พอเจอตัวใหม่ก็ยังรู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้า

ความรู้สึกแบบนี้ ก็เหมือนกับการให้คุณเรียนทำอาหารแบบปิดตา

ลองจินตนาการดูสิว่า มีคนโยนตำราอาหารที่หนาเป็นปึกเหมือนก้อนอิฐมาให้คุณ ในนั้นมีอาหารหลายพันเมนู พวกเขาบอกคุณว่า: “ท่องจำส่วนผสมและขั้นตอนของอาหารทุกจานให้ขึ้นใจ” คุณก็เริ่มท่องจำ, “กงเปาจีติง: เนื้อไก่, แตงกวา, ถั่วลิสง, พริกสด…” แล้วก็ “อวี้เซียงโร่วซือ: เนื้อหมู, เห็ดหูหนู, หน่อไม้, แครอท…”

คุณอาจจะพอจำอาหารได้ไม่กี่อย่าง แต่คุณจะไม่มีวันเรียนรู้การทำอาหารได้เลย เพราะคุณไม่เข้าใจตัววัตถุดิบเลยแม้แต่น้อย คุณไม่รู้ว่าซีอิ๊วเค็ม น้ำส้มสายชูเปรี้ยว พริกเผ็ด ดังนั้นอาหารแต่ละจานจึงเป็นปัญหาใหม่เอี่ยม ที่ต้องเริ่มจำใหม่ทั้งหมดสำหรับคุณ

พวกเราหลายคนเรียนอักษรจีน ใช้วิธีโง่ ๆ แบบ “ท่องตำราอาหาร” นี่แหละ

เลิก “ท่องตำราอาหาร” ได้แล้ว, มาเรียนเป็น “เชฟใหญ่” กันเถอะ

เชฟใหญ่ตัวจริงนั้น ไม่ได้พึ่งการท่องตำราอาหาร แต่พึ่งความเข้าใจในวัตถุดิบ เขารู้ว่ารสชาติของ “ปลา” (鱼 yú) นั้นอร่อยกลมกล่อม กลิ่นของ “แกะ” (羊 yáng) นั้นหอมเฉพาะตัว เมื่อนำมารวมกันก็คือคำว่า “สด/อร่อย” (鲜 xiān) เขายังเข้าใจว่า “ไฟ” (火 huǒ) แทนความร้อนและการประกอบอาหาร ดังนั้นอักษรอย่าง “ย่าง” (烤 kǎo), “ผัด” (炒 chǎo), “ตุ๋น” (炖 dùn) ล้วนแยกจากไฟไม่ได้

อักษรจีนก็เช่นกัน ไม่ใช่กลุ่มเส้นขีดที่สุ่ม ๆ มา แต่เป็นระบบที่เต็มไปด้วยปัญญา ซึ่งประกอบขึ้นจาก “วัตถุดิบ” (องค์ประกอบพื้นฐาน)

ตัวอย่างเช่น เมื่อคุณรู้จัก “ไม้” (木 mù) ก็เหมือนกับการรู้จัก “ไม้” ในฐานะวัตถุดิบ แล้วเมื่อคุณเห็น “ป่าเล็ก” (林 lín) และ “ป่าใหญ่” (森 sēn) คุณยังจะรู้สึกแปลกหน้าอยู่ไหม? คุณจะเห็นได้ทันทีว่า นี่คือภาพของต้นไม้จำนวนมากที่มารวมตัวกัน

อีกตัวอย่างหนึ่งคืออักษร “คน” (人 rén) เมื่อมันพิงอยู่ข้าง “ไม้” (木 mù) ก็กลายเป็น “พักผ่อน” (休 xiū) คนคนหนึ่งพิงใต้ต้นไม้พักผ่อน ช่างเป็นภาพที่ชัดเจนอะไรเช่นนี้ เมื่อคนคนหนึ่งกางแขนออก ต้องการปกป้องสิ่งของที่อยู่ข้างหลัง ก็กลายเป็น “ปกป้อง” (保 bǎo)

เมื่อคุณเริ่มใช้วิธีคิดแบบ “เชฟใหญ่” นี้ในการแยกส่วนอักษรจีน คุณจะพบว่าการเรียนรู้ไม่ใช่การจดจำที่เจ็บปวดอีกต่อไป แต่เป็นการเล่นเกมไขปริศนาที่สนุกสนาน อักษรจีนที่ซับซ้อนแต่ละตัวนั้น ล้วนเป็น “อาหารสร้างสรรค์” ที่เกิดจากการผสมผสาน “วัตถุดิบ” ง่าย ๆ เข้าด้วยกัน คุณไม่จำเป็นต้องท่องจำแบบนกแก้วนกขุนทองอีกต่อไป แต่สามารถใช้ตรรกะและจินตนาการเพื่อ “ลิ้มรส” และทำความเข้าใจเรื่องราวเบื้องหลังของมัน

จาก “ความเข้าใจ” สู่ “การเชื่อมโยง”

ทันทีที่คุณเชี่ยวชาญวิธีนี้ อักษรจีนก็จะไม่ใช่กำแพงที่ขวางกั้นคุณกับโลกภาษาจีนอีกต่อไป แต่เป็นสะพานที่เชื่อมไปถึงมัน คุณจะกระตือรือร้นที่จะใช้ตัวอักษรที่คุณเพิ่ง “ไขปริศนา” เหล่านี้เพื่อสื่อสาร และแบ่งปันความคิดของคุณ

แต่ในเวลานี้ คุณอาจจะเจอ “ตำราอาหาร” เล่มใหม่ – อุปสรรคเรื่องภาษาที่แตกต่างกัน ในอดีต เมื่อเราต้องการสื่อสารกับชาวต่างชาติ ก็ต้องท่องจำวลีท่องเที่ยวและกฎไวยากรณ์ที่กระจัดกระจาย เหมือนกับการท่องตำราอาหาร กระบวนการก็เจ็บปวดพอ ๆ กัน และผลลัพธ์ก็ไม่ดีเช่นกัน

โชคดีที่เราอยู่ในยุคที่สามารถแก้ไขปัญหาด้วยวิธีที่ชาญฉลาดกว่าได้

ไม่ว่าจะเป็นการเรียนรู้หรือการสื่อสาร กุญแจสำคัญคือการทำลายอุปสรรค และมุ่งเน้นที่การเชื่อมโยง เมื่อคุณเริ่มใช้วิธีคิดแบบใหม่ในการทำความเข้าใจอักษรจีน ก็ลองใช้เครื่องมือใหม่ ๆ เพื่อเชื่อมโยงโลกใบนี้ดูสิ

นี่คือเหตุผลว่าทำไมเครื่องมืออย่าง Lingogram จึงสร้างแรงบันดาลใจได้มากขนาดนี้ มันคือแอปพลิเคชันแชทที่มีการแปลภาษาด้วย AI ในตัว ที่ช่วยให้คุณสามารถสนทนาได้อย่างอิสระกับผู้คนจากทุกมุมโลกด้วยภาษาแม่ของคุณเอง คุณไม่จำเป็นต้องไปท่องจำ “ตำราอาหาร” ของอีกภาษาแบบนกแก้วนกขุนทองอีกต่อไป AI จะช่วยจัดการ “ขั้นตอนการปรุง” ที่ซับซ้อนเหล่านั้นให้คุณ คุณเพียงแค่ต้องมุ่งเน้นไปที่การสื่อสารเอง – แบ่งปันเรื่องราวของคุณ ทำความเข้าใจความคิดของอีกฝ่าย และสร้างการเชื่อมโยงที่แท้จริง

ดังนั้น ลืม “ตำราอาหาร” เล่มหนา ๆ เล่มนั้นไปซะ ไม่ว่าจะเป็นการเรียนอักษรจีน หรือการสนทนากับโลก ลองพยายามเป็น “เชฟใหญ่” ที่ชาญฉลาดดูสิ – เพื่อทำความเข้าใจ เพื่อแยกส่วน เพื่อสร้างสรรค์ และจากนั้น ก็เพื่อเชื่อมโยง