Cén fáth a mbíonn do Bhéarla “gan locht”, ach a chroithfeadh daoine ón gcoigríoch a gcloigeann nuair a chloiseann siad é?

An raibh a leithéid de thaithí agat riamh?

Ag comhrá le cairde ón gcoigríoch, agus gach focal a dúirt tú ceart go leor, agus an ghramadach gan smál, ach d’athraigh léiriú an duine eile go aisteach, agus thit an t-atmaisféar go dtí an reophointe láithreach.

Nó, chuir tú píosa cainte amach trí bhogearraí aistriúcháin a cheap tú a bhí fíor-nádúrtha, ach ba é freagra an duine eile: “Sorry, what do you mean?”

Is minic a cheapaimid gur ionann teanga iasachta a fhoghlaim agus focail a mheabhrú agus gramadach a fhoghlaim, cosúil le meaisín a chur le chéile; má tá na páirteanna ceart, feidhmeoidh sé. Ach déanaimid dearmad ar an bpointe is tábhachtaí: ní meaisín le cur le chéile é an chumarsáid, ach béile le réiteach.

Ní sna “hamhábhair” atá rún na cumarsáide, ach san “stuaim”

Samhlaigh gur cócaire thú.

• Is iad focail na comhábhair éagsúla atá agat: mairteoil, prátaí, trátaí.
• Is é gramadach na bunchéimeanna cócaireachta: cuir an ola ar dtús, ansin an t-oinniún glas agus an sinséar.

Stopann formhór na ndaoine ag foghlaim anseo. Ceapann siad, má tá na comhábhair úr (stór focal mór) agus na céimeanna ceart (gramadach gan fadhb), go mbainfidh siad amach béile blasta cinnte.

Ach tuigeann na “sárchócairí” fíor gurb iad na rudaí dofheicthe is mó a chinneann rath nó teip béile: an stuaim, an séasúradh, agus an tuiscint ar bhlas an itheora.

Is é seo, i gcás na cumarsáide, an “dea-bhéas”. Ní bhaineann sé le cibé an raibh do chuid cainte “ceart” nó nach raibh, ach le cibé an raibh sé “compordach” nó “oiriúnach”.

Tóg mar shampla an ceann is simplí.

Cara a bhí díreach tar éis tús a chur le foghlaim an Bhéarla, bhuail sé le custaiméir scothaosta eachtrannach, agus bheannaigh sé go díograiseach: “How are you?”

Ó thaobh na gramadaí agus na bhfocal de, bhí an abairt seo 100% ceart. Ach tá sé cosúil le sailéad cúcamair simplí tí a chur ar aghaidh díreach chuig aoi uasal. Cé nach bhfuil sé mícheart, mothaíonn sé ró-neamhfhoirmeálta, fiú beagán fánach. Sa chás seo, bheadh “How do you do?” níos stuama cosúil leis an réamhbhéile a cuireadh isteach go cúramach, a d’ardódh meon an ócáid ar fad láithreach.

Is scil é labhairt na cainte “ceart”; ach is ealaín é labhairt na cainte “dea-bhéasaí”.

Bí cúramach! Ná déan “drochbhia” as do “shár-bhéile”

Tá cumarsáid idirchultúrtha cosúil le béile a réiteach d’aoi ó i bhfad. Ní mór duit a bhlas agus a choscanna cultúrtha a thuiscint, nó is dócha go mbeidh do “shár-bhia” ina “dhrochbhia” ina shúile.

Chuala mé scéal fíor:

Chuaigh toscaireacht ón tSín ar cuairt go dtí an tSeapáin, agus ar ais sa bhaile, thug taobh na Seapáine dealbhán álainn de “racún madra” ceirmeach don cheannaire mná sa toscaireacht.

Mheas taobh na Seapáine go siombailíonn an racún madra i gcultúr na Seapáine rathúnas agus rath ar ghnó, agus gur beannacht den scoth é.

Ach bhí an ceannaire Síneach go hiomlán mearbhall. Mar i gcomhthéacs cultúrtha na Síne, is minic a bhaineann “sionnach” nó “racún” le focail dhiúltacha ar nós “seiftiúil” nó “bandia sionnaigh” (bean atá cliste agus contúirteach). Beannacht dea-intinne, beagnach ag casadh ina masla mar gheall ar an difríocht i “séasúradh” cultúrtha.

Tá sé cosúil le Mao Xue Wang (mias an-spíosrach Síneach) atá lán de bhlas a chur go díograiseach ar dhuine ó Guangdong nach ithfeadh bia spíosrach; is dóigh leat gur bia den scoth é, ach b’fhéidir nach mbeidh sé in ann labhairt leis an mblas.

Go minic, ní thagann bacainní cumarsáide ó easpa teanga, ach ó bhearnaí sa chúlra cultúrtha. Is minic a úsáidimid, gan a bheith feasach air, ár “n-oideas” féin (nósanna cultúrtha) chun bia a chócaráil do dhaoine eile, ach déanaimid dearmad fiafraí: “Cén blas is fearr leat?”

Conas a bheith i do “Shárchócaire” Cumarsáide?

Mar sin, conas is féidir linn “stuaim” na cumarsáide a mháistir, ionas go mbeidh gach comhrá foirfe?

1. Ná bí i do “chúntóir cócaire” amháin, ach i do “bhlaiseoir béilí”. Ná smaoinigh ar do thuairimí féin a chur in iúl amháin, ach foghlaim freisin conas imoibriú an duine eile a bhreathnú. D’fhéadfadh go mbeadh micrea-léiriú, nó sos, mar mheasúnú ar an “mbéile” seo agat. Éist níos mó, féach níos mó, mothaigh níos mó, agus forbraigh do “bhraiteoirí blaiseadh” cumarsáide de réir a chéile.

2. Bíodh aithne agat ar do “chuairteoirí bia”. Cé leis a bhfuil tú ag labhairt? Le cara dlúth, nó le comhpháirtí gnó tromchúiseach? An duine óg é, nó duine scothaosta? An bhfuil an comhrá i gcóisir suaimhneach, nó i gcruinniú foirmiúil? Díreach mar a athraíonn cócaire a roghchlár do chustaiméirí éagsúla, ba chóir dúinn ár stíl cumarsáide a athrú de réir daoine agus cásanna éagsúla.

3. Bíodh “Cúntóir Cócaire Intleacht Shaorga” agat. I saol an lae inniu atá domhandaithe, ní féidir linn gach “oideas” cultúrtha ar domhan a mháistir. Ach ar an dea-uair, is féidir le teicneolaíocht cabhrú linn.

Samhlaigh dá mbeadh uirlis ann, a d’fhéadfadh cabhrú leat ní amháin “comhábhair” (focail) a aistriú, ach a d’inseodh duit freisin cén blas a bheadh ar an “mbéile” (an abairt seo) i gcultúr an duine eile, agus cén “stuaim” (ton) ba chóir a úsáid chun é a rá, nach mbeadh sé sin go hiontach?

Sin go díreach atá á dhéanamh ag Intent. Ní hamháin uirlis aistriúcháin é, ach níos mó cosúil le cúntóir cumarsáide a thuigeann cultúir. Tuigeann a AI ionsuite an bhrí dhomhain agus an cúlra cultúrtha sa chomhrá, ag cabhrú leat na míthuiscintí a sheachaint a thagann ó “easpa oiriúnaithe don chultúr”, ag cinntiú go mbeidh gach abairt a chuireann tú amach compordach agus measúil don duine eile.

Nuair a theastaíonn uait cumarsáid a dhéanamh le daoine ar fud an domhain, lig do Lingogram a bheith do “Chúntóir Cócaire Intleacht Shaorga”, ag cabhrú leat gach cumarsáid a iompú ina “thuras bia” taitneamhach.

I ndeireadh an lae, ní hionann príomhchuspóir na teanga agus an méid focal atá ar eolas agat a thaispeáint, ach nasc a bhunú le croí eile.

Ní mac léinn barrúil é an máistir cumarsáide fíor, ach fear croíúil a thuigeann daoine.

Guímid go dtiocfaidh gach duine againn ó “phrintíseach” nach bhfuil ar a chumas ach oidis a mheabhrú, go dtí “sárchócaire cumarsáide” atá in ann teas agus muinín a chócaráil le teanga.