Stop met de dwang om “in een vreemde taal te denken”! Misschien heb je de aanpak vanaf het begin verkeerd begrepen
Heb je ook weleens dit advies gehoord: “Als je een vreemde taal leert, moet je niet in je hoofd vertalen! Je moet direct in die taal denken!”
Dat klinkt makkelijk, maar voor de meeste mensen is het alsof je wordt gevraagd een marathon te lopen voordat je zelfs maar hebt leren lopen – je zult niets anders oogsten dan frustratie. Onze hersenen zijn al lang gewend de wereld in onze moedertaal te begrijpen. Ze dwingen om “uit te schakelen” is als geblinddoekt rijden in het donker, je komt geen centimeter vooruit.
Maar wat als ik je vertel dat die “slechte gewoonte” die je zo kwelt – het vertalen in je hoofd – eigenlijk je krachtigste geheime wapen is om een vreemde taal onder de knie te krijgen?
Zie het leren van een vreemde taal als het verkennen van een onbekende stad
Laten we het eens anders bekijken.
Een nieuwe taal leren is als gedropt worden in een onbekende stad waar je nog nooit bent geweest. Neem bijvoorbeeld Parijs. En je moedertaal is je geboorteplaats, de plek waar je bent opgegroeid en die je op je duimpje kent.
In je geboorteplaats weet je zelfs met je ogen dicht welke straat waar naartoe leidt. Maar in Parijs is elk straatnaambord, elk gebouw een gloednieuw, betekenisloos symbool voor jou. Wat zou je dan doen?
Zou je de kaart weggooien, op “gevoel” ronddwalen en verwachten dat je “ondergedompeld” leert hoe je de weg moet vinden?
Natuurlijk niet. Het eerste wat je zou doen, is je telefoon pakken en de kaart openen.
Vertalen is jouw kaart in die onbekende stad.
Het vertelt je dat “Rue de Rivoli” de ‘Rivolistraat’ is; dat “Tour Eiffel” de ‘Eiffeltoren’ is. De kaart (vertaling) verbindt onbekende symbolen met dingen die je al kent, waardoor de stad voor jou betekenis begint te krijgen. Zonder deze kaart zou je alleen maar een hoop onbegrijpelijke letters en klanken zien, en zou je snel verdwalen en opgeven.
Dit is het belangrijkste concept in taalverwerving: “begrijpelijke input”. Je moet eerst de “kaart begrijpen” voordat je de “stad kunt verkennen”.
Van “de kaart lezen” naar “de weg kennen”
Natuurlijk wil niemand zijn hele leven met de kaart in de hand rondlopen. Ons uiteindelijke doel is om de plattegrond van de hele stad in ons hoofd te hebben, zodat we net zo vrij kunnen bewegen als een local. Hoe doen we dat?
De sleutel is om je kaart slim te gebruiken.
-
Van punt naar lijn, als een sneeuwbal de wereld verkennen: Zodra je via de kaart de locatie van de ‘Eiffeltoren’ kent, kun je de omliggende straten beginnen te verkennen. Stel, je ontdekt een straat ernaast genaamd “Avenue Anatole France”; je zoekt het op de kaart en leert de naam. De volgende keer dat je er bent, ken je niet alleen de toren, maar ook deze straat. Dit is de “i+1” leermethode – op basis van wat je al weet (i), voeg je een klein beetje nieuwe kennis toe (+1). Hoe meer woorden en zinnen je kent, hoe groter en sneller de sneeuwbal rolt waarmee je nieuwe gebieden verkent.
-
Pas op voor “valkuilen” op de kaart: De kaart is handig, maar kan soms misleidend zijn. Stel, je vraagt een Franse vriend hoe je “Ik mis je” zegt, en hij zegt “Tu me manques”. Als je dit letterlijk volgens de kaart vertaalt, wordt het “Jij ontbreekt mij”, wat een totaal andere logica heeft. Op dezelfde manier kan een Amerikaan zeggen “We’ve all been there”, en de kaart vertelt je dan misschien “We zijn er allemaal geweest”, maar wat hij echt bedoelt is “Dat heb ik ook meegemaakt, ik begrijp je”.
Dit herinnert ons eraan dat taal meer is dan een opeenstapeling van woorden; er zit een unieke culturele logica achter. De kaart kan je de weg wijzen, maar de lokale gebruiken en sfeer moet je zelf ervaren.
Het echte geheim van “in een vreemde taal denken” is: maak het een tweede natuur
Hoe kun je dan uiteindelijk de kaart weggooien en “de weg kennen” (letterlijk: de kaart in je hoofd hebben)?
Het antwoord is: gerichte oefening, totdat het een reflex wordt.
Dit klinkt erg als van buiten leren, maar het is totaal anders. Van buiten leren is het onthouden van dialogen uit boeken, maar wat wij moeten doen is onze meest voorkomende, meest instinctieve gedachten in onze moedertaal actief “vertalen” naar de vreemde taal, en ze vervolgens hardop uitspreken.
Stel, de gedachte “O, zo zit dat!” flitst door je hoofd. Laat het niet liggen! Raadpleeg meteen de kaart (vertaal), oh, in het Engels is het “Oh, that makes sense!” Herhaal het dan een paar keer.
Dit proces is alsof je in je hersenen voor elke straat in je geboorteplaats een corresponderende route op de Parijse kaart vindt, en die route keer op keer bewandelt. De eerste keer moet je op de kaart kijken; de tiende keer heb je misschien nog een snelle blik nodig; maar na de honderdste keer, wanneer je naar die plek wilt, zullen je voeten je er vanzelf naartoe brengen.
Op dit punt heb je geen “vertaling” meer nodig. Want de verbinding is gelegd, en de reactie is instinctief geworden. Dit is de ware betekenis van “in een vreemde taal denken” – het is niet het startpunt van het leren, maar het einddoel van gerichte oefening.
Op je reis door deze “taalstad”, vooral wanneer je de moed verzamelt om met “locals” te communiceren, zul je onvermijdelijk momenten tegenkomen waarop je vastloopt of iets niet begrijpt. Op zo’n moment zou het geweldig zijn om een persoonlijke slimme gids te hebben.
Dit is precies waar tools als Intent van pas komen. Het is als een chat-app met ingebouwde AI-realtimevertaling; wanneer je met buitenlandse vrienden chat, kan het je direct helpen “de kaart te interpreteren”, zodat je soepel kunt communiceren en tegelijkertijd de meest authentieke uitdrukkingen leert. Het stelt je in staat om vol vertrouwen te verkennen in echte gesprekken, zonder je zorgen te maken dat je volledig verdwaalt.
Schaam je dus niet langer voor het “vertalen in je hoofd”.
Omarm het moedig. Beschouw het als je meest betrouwbare kaart en gebruik het om deze nieuwe wereld te leren kennen. Zolang je het slim en doelbewust gebruikt, zul je op een dag ontdekken dat je de kaart al lang hebt weggelegd en zorgeloos door deze prachtige taalstad wandelt.