Frönskubræðingur: Þú þarft ekki 25 setningar, heldur hugarfar

Hefur þú upplifað svipaðar aðstæður?

Á götuhorni í París, í troðfullri neðanjarðarlest, eða í vinaveislu, hittir þú Frakka sem þú vilt eiga samtal við. Í höfðinu á þér er heilfrágengin „Stóra Franska Orðabókin“, en um leið og þú opnar munninn er ekkert eftir nema „Bonjour“ og örlítið vandræðalegt bros. Og svo verður allt hljótt.

Við höfum alltaf haldið að að læra erlent tungumál sé eins og að undirbúa sig fyrir próf; að ef maður lærir nógu mörg „rétt svör“ utanbókar (eins og „25 opnunarsetningar sem virka alltaf“), þá geti maður svarað áreynslulaust í „prófsalnum“.

En raunin er sú að samtal er ekki próf, það er frekar eins og að elda saman.

Ímyndaðu þér að vel heppnað samtal sé eins og tveir matreiðslumenn að vinna saman af spuna, og elda saman ljúffengan rétt. Þú þarft ekki að byrja á því að bera fram flókinn Michelin-matseðil; þú þarft bara að setja fram fyrsta hráefnið.

Kannski einfalt hrós, eins og að rétta fram ferskan tómat. Kannski forvitni um veðrið, eins og að strá smá klípu af salti.

Hinn aðilinn tekur við hráefninu þínu og bætir sínu eigin við – kannski deilir hann uppruna tómatsins, eða kvartar yfir því að saltið hafi verið sett á réttum tíma. Í þessum „fram og til baka“ dansi fær „rétturinn“ bragð, hlýju og líf.

Ástæðan fyrir því að við óttumst að opna munninn er ekki sú að orðaforði okkar sé ekki nægilegur, heldur vegna þess að við viljum alltaf byrja „fullkomlega“ og „leika“ allt einleikssýninguna sjálf. Við gleymum því að kjarni samtalsins felst í „að deila“ og „að skapa saman“, ekki „að sýna fram á“.

Svo gleymdu þeim setningalistum sem þarf að læra utanbókar. Það sem þú þarft raunverulega að ná tökum á eru þrjú einföld og öflug „hráefni“ sem geta hjálpað þér að hefja hlýlegt samtal við hvern sem er.

1. Hráefni eitt: Einlægt hrós

Leyndarmálið: Fylgstu með smáatriði á viðkomandi sem þú virkilega dáist að, og segðu honum svo frá því.

Þetta er líklega áhrifaríkasta og hlýjasta leiðin til að brjóta ísinn. Það dregur samtalið strax frá formlegheitum ókunnugra nær því að vera deiling á milli vina. Því það sem þú hrósar er ekki eitthvað yfirborðslegt, heldur val og smekkur viðkomandi.

Prófaðu að segja svona:

• „J'aime beaucoup votre sac, il est très original.“ (Mér líkar mjög vel við töskuna þína, hún er mjög sérstök.)
• „Votre prononciation est excellente, vous avez un don !“ (Framburðurinn þinn er frábær, þú ert með einstaka hæfileika!) – (Já, þú getur líka hrósað þeim sem er að læra kínversku!)

Þegar opnunarsetningin þín byggir á einlægri aðdáun er svar viðkomandi oftast bros og saga. Til dæmis hvar taskan fannst, eða hversu mikla vinnu hann lagði í að læra kínversku. Þú sérð, „eldunarpottur“ samtalsins hitnar strax.

2. Hráefni tvö: Sameiginleg staða/aðstæður

Leyndarmálið: Talið um það sem þið eruð bæði að upplifa.

Hvort sem það er að dást að sama málverki á listasafni, að smakka sama rétt á veitingastað, eða að vera örmagna á fjallstindi, þá deilið þið sama tíma og rúmi. Þetta er náttúrulegur tengipunktur og umræðuefni sem veldur minnstum þrýstingi.

Prófaðu að segja svona:

• Á veitingastað: „Ça a l'air délicieux ! Qu'est-ce que vous me recommanderiez ici ?“ (Þetta lítur ljómandi vel út! Hvað myndirðu mæla með hér?)
• Fyrir framan áhugaverðan stað: „C'est une vue incroyable, n'est-ce pas ?“ (Þetta útsýni er ótrúlegt, er það ekki?)
• Þegar þú sérð áhugaverða fréttafyrirsögn: „Qu'est-ce que vous pensez de cette histoire ?“ (Hvað finnst þér um þessa sögu?)

Kosturinn við þessa nálgun er að hún er mjög náttúruleg. Þú ert ekki í „óþægilegu spjalli“, heldur deilir þú raunverulegri tilfinningu. Umræðuefnið er beint fyrir framan þig, auðfáanlegt, og þú þarft alls ekki að brjóta heilann.

3. Hráefni þrjú: Opin forvitni

Leyndarmálið: Spyrðu spurninga sem ekki er hægt að svara með einföldu „já“ eða „nei“.

Þetta er lykillinn að því að fá samtalið til að flæða frjálslega í stað þess að vera aðeins „spurning og svar“. Lokaðar spurningar eru eins og veggur, en opnar spurningar eru eins og hurð.

Berðu saman:

• Lokað (veggur): „Tu aimes Paris?“ (Líkar þér við París?) -> Svar: „Oui.“ (Já.) -> Samtalinu lýkur.
• Opið (hurð): „Qu'est-ce qui te plaît le plus à Paris?“ (Hvað heillar þig mest við París?) -> Svar: „Mér líkar vel við söfnin hér, sérstaklega ljósið og skuggann á Musée d'Orsay... og kaffihúsin á hornum gatnanna...“ -> Hurðin að samtalinu opnast.

Breyttu „er það ekki?“ í „hvað er það?“, „er þetta rétt?“ í „hvernig er þetta?“, „er þetta til?“ í „hvers vegna?“. Þú þarft aðeins að gera litla breytingu til að afhenda hinum aðilanum orðið og gefa honum rými til að deila hugsunum sínum og sögum.

Ekki láta tungumálið verða hindrun

Ég veit að jafnvel eftir að hafa náð tökum á þessum hugmyndum gætir þú enn haft áhyggjur: „Hvað ef ég segi eitthvað vitlaust? Hvað ef ég skil ekki svar hins aðilans?“

Þessi leit að „fullkomnun“ er einmitt stærsta hindrunin í samskiptum.

Sem betur fer lifum við á tímum þar sem við getum nýtt okkur kraft tækninnar. Ímyndaðu þér ef, á meðan þú „eldar saman“ með nýjum vini, væri til lítill gervigreindar-aðstoðarmaður sem gæti samstundis þýtt öll „hráefnaheiti“ fyrir þig, svo þú gætir einbeitt þér alfarið að gleðinni við samskiptin í stað þess að velta þér upp úr málfræði og orðaforða, hversu frábært væri það?

Þetta er einmitt það sem verkfæri eins og Intent geta veitt þér. Það er eins og spjallforrit með innbyggðri gervigreindarþýðingu, sem gerir þér kleift að eiga samtal við fólk úr öllum heimshornum á sem náttúrulegastan hátt. Þú þarft ekki lengur að óttast að orðin dugi ekki til að koma hugsunum þínum til skila, því tæknin er til staðar til að fjarlægja hindranir og gera þér kleift að byggja upp tengsl af meiri hugrekki og sjálfstrausti.

Að lokum muntu uppgötva að endanlegt markmið þess að læra tungumál er aldrei að verða fullkomin „þýðingarvél“.

Heldur til að geta setið auðveldlega með annarri áhugaverðri sál, deilt sögum ykkar á milli og „eldað“ saman ógleymanlegt samtal.

Leggðu frá þér byrði tungumálsins. Næst skaltu ekki hika; réttu fram fyrsta „hráefnið“ þitt af djörfung.